Яўген Сцяпанавіч Алёхін

Яўген Сцяпанавіч Алёхін (11 (23) снежня 1893, сяло Верхнія Пады, Тамбоўская губерня, Расійская імперыя — 22 красавіка 1945, Чэхаславакія) — савецкі военачальнік. Генерал-маёр. Герой Грамадзянскай вайны, поўны георгіеўскі кавалер[1].

Яўген Сцяпанавіч Алёхін
Дата нараджэння 11 (23) снежня 1893
Месца нараджэння
Дата смерці 22 красавіка 1945(1945-04-22) (51 год)
Месца смерці
Месца пахавання
Альма-матар
Грамадзянства
Прыналежнасць Расійская імперыя
Расійская Савецкая Федэратыўная Сацыялістычная Рэспубліка
Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік
Род войскаў пяхота
Гады службы 19141938
19411945
Званне
Генерал-маёр
Генерал-маёр
Камандаваў 9-я запасная стралковая брыгада
113-я стралковая дывізія
27-ы гвардзейскі стралковы корпус
Бітвы/войны Першая сусветная вайна
Грамадзянская вайна ў Расіі
Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Ордэн Леніна Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонага Сцяга
Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Суворава II ступені Ордэн Багдана Хмяльніцкага II ступені Ордэн Аляксандра Неўскага
Медаль «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі»
Медаль «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі»

Пачатковая біяграфія правіць

Яўгеній Сцяпанавіч Алёхін нарадзіўся 11 снежня 1893 года ў вёсцы Верхнія Пады Тамбоўскай губерні [2].

Ваенная служба правіць

Першая сусветная і Грамадзянская вайны правіць

У кастрычніку 1914 года Яўгеній Алёхін быў прызваны ў Рускую Імператарскую армію.

Скончыўшы школу прапаршчыкаў, прымаў удзел у Першай сусветнай вайне ў якасці штабс-капітана.

У Чырвонай Арміі з жніўня 1918 года, на баку якой быў удзельнікам Грамадзянскай вайны. 22 красавіка 1919 года, камандуючы батальёнам 11-й стралковай дывізіі, нанёс раптоўны ўдар па праціўніку ў раёне горада Выру, за што быў узнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга. Другі раз быў удастоены гэтай узнагароды, калі, камандуючы 93-м стралковым палком, 24 мая 1920 года асабіста падняў салдат у атаку, у выніку чаго быў заняты населены пункт Вална. У трэці раз — за баі ў перыяд наступу на Варшаву.

Міжваенная служба правіць

З кастрычніка 1926 па 1929 вучыўся ў Ваеннай акадэміі РСЧА імя М. В. Фрунзэ[1], па заканчэнні якой быў накіраваны ў Полацк для праходжання службы ў 5-й стралковай дывізіі ў якасці камандзіра палка, а затым начальніка штаба дывізіі[1].

З 1933 года працаваў начальнікам Мінскага ваеннага пяхотнага вучылішча. У 1938 годзе быў звольнены з шэрагаў РСЧА.

Вялікая Айчынная вайна правіць

З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны Яўгеній Сцяпанавіч Алёхін быў зноў прызваны на службу ў войска і быў прызначаны намеснікам камандзіра 33-га стралковага корпуса, які ўваходзіў у склад 28-й арміі рэзерву Стаўкі ВГК.

У ліпені 1941 года прызначаны на пасаду камандзіра 9-й запасной стралковай брыгады, у 1942 годзе — на пасаду камандзіра 113-й стралковай дывізіі, якая ў складзе 33-й арміі ўдзельнічала ў баях у раёне Смаленска.

Камандуючы 33-й арміяй Міхаіл Хозін так ахарактарызаваў баявую дзейнасць Я. С. Алёхіна ў гэты перыяд[3]:

… Камандзір дывізіі энергічна і ўмела ажыццяўляў кіраўніцтва аперацыяй не толькі з каманднага пункта, але і на пярэднім краі, паказваючы прыклад стараннага, прадуманага правядзення аперацыі, мужнасці і бясстрашнасці.

У жніўні 1943 года генерал-маёр Я. С. Алёхін быў прызначаны камандзірам 27-га гвардзейскага стралковага корпуса 57-й арміі. У гэтай пасадзе кіраваў войскамі ў Белгарадска-Харкаўскай наступальнай аперацыі, Бітве за Днепр. У лютым 1944 года корпус быў перададзены ў 7-ю гвардзейскую войска і ў яе складзе ўдзельнічаў Уманска-Баташанскай, Яска-Кішынёўскай, Дэбрэцэнскай, Будапешцкай наступальных аперацыях. У ходзе Браціслаўска-Брноўскай наступальнай аперацыі 27-ы гвардзейскі стралковы корпус, дзейнічаючы на ​​галоўным кірунку, вызваліў гарады Кам’яціцы, Малацкі, Трнава.

22 красавіка 1945 года Яўгеній Сцяпанавіч Алёхін быў смяротна паранены падчас налёту авіяцыі праціўніка. Памёр у шпіталі. Пахаваны ў Львове.

Узнагароды правіць

Зноскі

  1. а б в г Алексютович Константин Андреевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 19. — 737 с..
  2. цяпер Тамбоўская вобласць
  3. Наградны ліст на сайце «Подвиг Народа»

Літаратура правіць

  • Коллектив авторов. Великая Отечественная: Комкоры. Военный биографический словарь / Под общей редакцией М. Г. Вожакина. — М.; Жуковский: Кучково поле, 2006. — Т. 1. — 672 с. — ISBN 5-901679-08-3.

Спасылкі правіць