Яўнут
Яўнут (у праваслаўі Іван; каля 1308 — пасля 1366) — вялікі князь літоўскі (1341—1345). Сын Гедзіміна. Родапачынальнік князёў Заслаўскіх.
| Яўнут | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | |||||||
|
|||||||
| Нараджэнне | 1300 | ||||||
| Смерць | 1366 | ||||||
| Род | Гедзімінавічы | ||||||
| Бацька | Гедзімін[1] | ||||||
| Маці | Еўна | ||||||
| Дзеці | Міхаіл Яўнутавіч[d] і Сямён Яўнутавіч[d] | ||||||
| Дзейнасць | палітык | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
БіяграфіяПравіць
Атрымаў ад бацькі ва ўдзел Ашмяны, Браслаў і Вількамір. Паводле тастаменту Гедзіміна, стаў вялікім князем па яго смерці ў канцы 1341 года. Яўнута падтрымлівала Еўна, удава Гедзіміна і, магчыма, яго маці, і брат Нарымонта, князь пінскі, большасць братоў ігнаравалі яго і праводзілі самастойную палітыку.
Пасля смерці ў 1345 годзе Еўны, Альгерд і Кейстут змовіліся супраць Яўнута, у выніку чаго ён трапіў у палон. Пазней Яўнут уцёк з-пад варты і праз Смаленск прыбыў у Маскву да свайго швагра Сямёна Гордага, дзе прыняў праваслаўе. Быў першым князем-уцекачом, які шукаў падтрымку ў Маскве.
У 1347 памірыўся з братамі, вярнуўся і атрымаў ва ўдзел Заслаўскае княства, у склад якога некаторы час уваходзіў Менск[2].
Зноскі
- ↑ В. М—н Евнутий // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1893. — Т. XI. — С. 421.
- ↑ ЭнцВКЛ, 2005
ЛітаратураПравіць
- Грыцкевіч А. Яўнут // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 786. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.