Спарафоры — спарангіі, рассеяныя або скучаныя, сядзячыя, часам на ножках, аліўкавыя або пурпурна-карычневыя, бліскучыя, 0.3-1 мм у дыяметры, часам плазмодыякарпы, у вільготным стане пагружаныя ў слізевы чахол, нагадваюць ікру жабы, пры высыханні з металічным бляскам. Гіпаталус пурпурна-карычневы[1]. Перыдый двухслойны: унутраны пласт тонкі, плёнкавы, бясколерны, вонкавы — у вільготным стане жэлацінападобны, пры высыханні рагападобны, часам інкруставаны аліўкавымі грануламі[1].. Калонка адсутнічае ці маецца ў выглядзе патаўшчэнні асновы спарафора. Капіліцый складаецца з празрыстых, карычневых або пурпурных нітак, якія выходзяць з асновы спарангія, 2-4 мкм таўшчынёй у аснове, моцна вытанчаных да канца, часта акружаных шклопадобным чахлом, а таксама з уключэннямі цёмных гранул[1].
Споры ў масе чорныя ці цёмна-карычневыя. Споры (10.5) 11-12.5 (13) мкм дыяметрам, светла-шэрыя, буйнашыпаватыя[1]..
Плазмодый вадзяніста-белы[1].
Від шырока распаўсюджаны, звычайна рэдкі, у масавай колькасці знойдзены толькі ў раёнах з умераным і вільготным барэальным кліматам, часта ў горных раёнах у поясе іглічных і іглічна-шыракалістых лясоў; на раўніне ў зоне тайгі[1].
Зноскі
