Хвоя чорная

від раслін
(Пасля перасылкі з Pinus nigra)

Хвоя чорная[1], Хвоя чорная аўстрыйская, Хвоя аўстрыйская[2] (Pinus nigra) — хваёвае дрэва; біялагічны від роду Хвоя (Pinus) сямейства Хваёвыя (Pinaceae).

Хвоя чорная

Агульны выгляд расліны
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Pinus nigra J.F.Arnold, 1785

Сінонімы
Арэал

выява


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  183364
NCBI  58042
EOL  1061736
GRIN  t:28498
IPNI  677088
TPL  kew-2562349

Батанічнае апісанне правіць

 

Дрэва вышынёй 20—55 м, з пірамідальнай у маладых і парасонападобнай кронай у старых дрэў. Галіны на канцы больш ці менш узыходзячыя. Аднагадовыя парасткі шэра-бурыя. Кара чорна-шэрая, глыбокабарозная. Узрост дрэў можа дасягаць 600—800 гадоў.

Ігліца даўжынёй 8—14 см, шырынёй 1,6—1,8 мм, цёмна-зялёная, слаба бліскучая або матавая, па дзве штукі ў пучку, цвёрдая, завостраная, прамая ці некалькі сагнутая, нярэдка скручаная.

Шышкі яйкападобныя або некалькі падоўжаныя, даўжынёй 5—7,5 см, шырынёй 2—3,5 см, жоўта-карычневыя, бліскуча-шэра-бурыя, на кароткіх хвосціках, размешчаны на галінах гарызантальна, раскрываюцца на трэці год. Насенне падоўжана- яйкападобнае, даўжынёй 4—6 мм, шэрае, дробна-плямістае.

Распаўсюджанне і экалогія правіць

Арэал, па большай частцы, знаходзіцца ў паўночным Міжземнамор'і, ёсць некалькі раёнаў у Марока і Алжыры.

Расце ў гарах, у асноўным на вапнавых глебах, радзей на прадуктах разбурэння магматычных парод. Падымаецца ў горы да вышыні ў 1400—1500 метраў.

Лепш за ўсё расце на адкрытых, сонечных месцах, але можа пераносіць бакавое ацяненне. Расліна ветра- і засухаўстойлівая.

Выкарыстанне правіць

Вельмі дэкаратыўная і перспектыўная парода з-за ўстойлівасці ва ўмовах горада. Дзякуючы густому ахваенню і цёмнай афарбоўцы ствала стварае больш цяністыя насаджэнні, чым хвоя звычайная. Прыдатная для крайняга захаду, поўдня стэпавай зоны Паўночнага Каўказа.

Зоны марозаўстойлівасці: ад 5b да больш цёплых.

 
 
Кара и шышка хвоі чорнай

Класіфікацыя правіць

Віды, па адных дадзеных, падзелены на два падвіды з трыма разнавіднасцямі у кожным:

Pinus nigra subsp. nigra — усходняя разнавіднасць

  • 1a Pinus nigra subsp. nigra var. nigra
  • 1b Pinus nigra subsp. nigra var. pallasiana
  • 1c Pinus nigra subsp. nigra var. caramanica

Pinus nigra subsp. salzmannii — заходняя разнавіднасць

  • 2a Pinus nigra subsp. salzmannii var. salzmannii
  • 2b Pinus nigra subsp. salzmannii var. corsicana
  • 2c Pinus nigra subsp. salzmannii var. mauretanica

Па іншых — вылучаюць пяць падвідаў:

  • Pinus nigra subsp. nigra
  • Pinus nigra subsp. laricio Maire
  • syn. Pinus laricio Poir.
  • Pinus nigra subsp. mauretanica (Maire&Peyerimh.) Heywood
  • Pinus nigra subsp. pallasiana (Lamb. Holmboe) — Хвоя крымская[3]
  • syn. Pinus pallasiana Lamb.
  • syn. Pinus taurica (Loudon) Steud.
  • Pinus nigra subsp. salzmannii (Dunal) Franco
  • syn. Pinus pyrenaica Lapeyr.

Зноскі

  1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 98. — 160 с. — 2 350 экз.
  2. Беларуская навуковая тэрміналогія: слоўнік лясных тэрмінаў. — Мінск: Інбелкульт, 1926. — Т. Вып. 8. — 80 с. у крыніцы пад назвай Pinus austriaca Höss
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Минск: «Наука и техника», 1967. — С. 98. — 160 с. — 2 350 экз. — у крыніцы пад назвай Pinus pallasiana Lamb.

Спасылкі правіць