Іван Лявонцьевіч Ткачоў
Іван Лявонцьевіч Ткачоў (22 чэрвеня 1920, Віцебская вобласць — 6 чэрвеня 1985) — савецкі вайсковец, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, поўны кавалер ордэна Славы, старшыня стралковай роты 1179-га стралковага палка старшы сяржант — на момант прадстаўлення да ўзнагароджання ордэнам Славы 1-й ступені.
| Іван Лявонцьевіч Ткачоў | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 22 чэрвеня 1920 | |||||
| Месца нараджэння | в. Лымзіна, Лёзненскі раён, Віцебская вобласць | |||||
| Дата смерці | 6 чэрвеня 1985 (64 гады) | |||||
| Месца смерці | ||||||
| Грамадзянства | ||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
|||||
| Гады службы | 1939—1946 | |||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | |||||
| Узнагароды і званні |
|
|||||
Біяграфія правіць
Нарадзіўся 22 чэрвеня 1920 года ў вёсцы Лымзіна Лёзненскага раёна Віцебскай вобласці. Жыў у Новасібірскай вобласці, затым у Казахстане. Скончыў тры курсы чыгуначнага тэхнікума ў горадзе Петрапаўлаўску.
У 1939 годзе быў прызваны ў Чырвоную Армію Петрапаўлаўскам гарваенкаматам. Удзельнік Вялікай айчыннай вайны з ліпеня 1941 года. Удзельнічаў у абароне Севастопаля, быў эвакуіраваны на Вялікую зямлю. Прайшоў падрыхтоўку дэсантніка і быў скінуты на парашуце над горнай мясцовасцю Крыма для сувязі з партызанамі. Амаль два гады быў разведчыкам у партызанскім атрадзе Сарокіна, які дзейнічаў у Крымскіх гарах.
Пасля вызвалення Крымскага паўвострава зноў у страявых частках. Ваяваў у складзе 347-й стралковай дывізіі, удзельнічаў у вызваленні Прыбалтыкі.
31 ліпеня 1944 года ў баі за горад Елгава старшы сяржант Ткачоў асабіста знішчыў звыш 10 праціўнікаў, падавіў 2 агнявыя кропкі. 1 жніўня ў ліку першых пераадолеў раку Ліелупе і ў час разведкі боем забіў 5 варожых пехацінцаў.
Загадам ад 7 жніўня 1944 года старшы сяржант Ткачоў Іван Лявонцьевіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[1].
28 жніўня 1944 года ў раёне хутара Місловас старшы сяржант Ткачоў падчас контрнаступлення праціўніка тайна пранік у яго размяшчэнне, знішчыў разлік агнявой кропкі і з захопленага кулямёта прыцэльным агнём забіў больш за 10 салдатаў і аднаго афіцэра.
Загадам ад 21 верасня 1944 года старшы сяржант Ткачоў Іван Лявонцьевіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[1].
16 кастрычніка 1944 года ў раёне хутара Мулі старшы сяржант Ткачоў у крытычны момант бою ўзначаліў контратаку байцоў роты, пераследуючы адступаючага ворага, забіў звыш 10 праціўнікаў.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 сакавіка 1945 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў баях з нямецка-варожымі захопнікамі старшы сяржант Ткачоў Іван Лявонцьевіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені. Стаў поўным кавалерам ордэна Славы[1].
Пасля Перамогі застаўся ў арміі, стаў афіцэрам. Член ВКП(б)/КПСС з 1945 года. У 1946 годзе ў званні лейтэнанта звольнены ў запас.
Прыехаў у Кузбас. У 1956—1957 гадах працаваў дырэктарам Будаўнічай школы № 6 у горадзе Топкі Кемераўскай вобласці. Пазней жыў у горадзе Кемерава. Працаваў выкладчыкам тэхнічнага вучылішча № 3, затым у будаўнічым упраўленні, у гарплодгароднінагандлі. Памёр 6 чэрвеня 1985 года.
Узнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Айчыннай вайны 1-й ступені, Славы 3-х ступеняў, медалямі[1].
У Лёзна на алеі Славы ўсталявана стэла ў гонар І. Л. Ткачова[1].
Зноскі
- ↑ а б в г д Іван Лявонцьевіч Ткачоў на сайце «Героі краіны»
Літаратура правіць
- Белан П. С. и др. Доблесть солдатская, Алма-Ата, 1974.
- Гришко Г. А. Жаворонкин М. Ю. Орденская книжка. Москва, 2005.
- Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.
Спасылкі правіць
Иван Леонтьевич Ткачёв на сайце «Героі краіны»