Іван Рыгоравіч Паўлоўскі

дзяржаўны дзеяч СССР

Іван Рыгоравіч Паўлоўскі (5 ліпеня 1922, в. Латыгаль, Сенненскі павет, Віцебская губерня — 22 ліпеня 2007, Масква) — савецкі дзяржаўны дзеяч. Міністр шляхоў зносін СССР (1977—1982). Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР ад Кемераўскай вобласці (1977—1984). Член ЦК КПСС (1981—1986). Кандыдат эканамічных навук (1969).

Іван Рыгоравіч Паўлоўскі
Нараджэнне 5 ліпеня 1922(1922-07-05)[1]
Смерць 22 ліпеня 2007(2007-07-22) (85 гадоў)
Месца пахавання
Партыя
Член у
Адукацыя
Навуковая ступень кандыдат эканамічных навук
Дзейнасць эканаміст, палітык
Узнагароды
Герой Сацыялістычнай Працы
ордэн Леніна ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга Ордэн «Знак Пашаны» медаль «За працоўную адзнаку» Медаль «У памяць 850-годдзя Масквы» медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» медаль «Ветэран працы» медаль «За асваенне цалінных зямель» медаль «За будаўніцтва Байкала-Амурскай магістралі»

Біяграфія правіць

Нарадзіўся 5 ліпеня 1922 года ў в. Латыгаль Сенненскага павета Віцебскай губерні.

Пасля заканчэння Аршанскага тэхнікума чыгуначнага транспарту (1941) працаваў на Свярдлоўскай чыгунцы, дзе прайшоў шлях ад дзяжурнага па станцыі да начальніка буйнога чыгуначнага вузла. У 1947—1972 гадах працаваў на Паўднёва-Усходняй, Паўднёва-Уральскай, Прыволжскай чыгунках начальнікам станцыі, першым намеснікам начальніка, начальнікам чыгункі.

У 1972—1977 гадах — намеснік міністра — начальнік Галоўнага ўпраўлення руху, у 1977—1982 гадах — Міністр шляхоў зносін СССР. Быў адхілены ад працы пасля лістападаўскага пленума ЦК КПСС 1982 года, на якім Генеральным сакратаром ЦК КПСС быў абраны Юрый Андропаў, які раскрытыкаваў працу савецкага транспарту[2].

У 1982—1984 гадах — першы намеснік Пастаяннага прадстаўніка СССР у Савеце эканамічнай узаемадапамогі. З красавіка 1984 года — персанальны пенсіянер саюзнага значэння.

У пачатку 1990-х гадоў быў прызначаны членам Экспертнага савета пры Прэзідэнце Расійскай Федэрацыі.

Памёр 22 ліпеня 2007 года ў Маскве. Пахаваны ў Маскве на Траякураўскіх могілках.

Навуковая дзейнасць правіць

Аўтар кніг, прысвечаных развіццю чыгуначнага транспарту «Рэгіянальныя праблемы планавання адзінай транспартнай сеткі» (1970), «Праблемы і перспектывы развіцця транспарту» (1980), «Моя дарога» (2002)[3].

Узнагароды правіць

Зноскі

  1. Павловский Иван Григорьевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  2. Михаил Горбачёв. Жизнь и реформы Архівавана 31 жніўня 2018. // Горбачёв-Фонд
  3. Паўлоўскі Іван Рыгоравіч

Літаратура правіць

  • Павловский Иван Григорьевич // Регионы Беларуси : энциклопедия : в 7 т. / редкол.: Т. В. Белова [и др.]. — Минск : БелЭн імя П. Броўкі, 2010. — Т. 2 : Витебская область : в 2 кн. — Кн. 2. — С. 275.
  • Павловский Иван Григорьевич // Слава и гордость земли Витебской : биографический справочник / сост. М. Н. Пригожий; редкол.: М. П. Кузьмич [и др.]. — Витебск : Витебская областная типография, 2009. — С. 287.
  • Павловский Иван Григорьевич // Твои герои, Беларусь! Герои Социалистического Труда : биографический справочник / сост.: И. Н. Кулан, В. И. Козак, Е. Е. Соколов; под общ. ред. А. Н. Новикова. — Минск : БелЭн імя П. Броўкі, 2014. — С. 170.
  • Паўлоўскі Іван Рыгоравіч // Яны нарадзіліся на Сенненшчыне : біяграфічны даведнік / склад. А. В. Бараноўскі. — Віцебск : ВДУ імя Машэрава, 2016. — С. 103—104.
  • Паўлоўскі Іван Рыгоравіч // Памяць: Сенненскі раён : гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / рэдкал.: У. С. Богаў [і інш.]; уклад. С. В. Шайко; мастак Э. Э. Жакевіч. — Мінск : Паліграфафармленне, 2003. — С. 524.