Ігнат Блажэй Лапацінскі

Ігнат Блажэй Лапацінскі
Ігнат Блажэй Лапацінскі
	мерк.
	; Любіч
пасол на Сойм Рэчы Паспалітай[d]
пісар скарбовы літоўскі
суддзя гродскі браслаўскі[d]
дэпутат Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага[d]
гараднічы радамльскі[d]
	17 снежня 1759 — 16 снежня 1776
Нараджэнне	2 лютага 1722; Лапаціна, Мсціслаўскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая;
Смерць	16 снежня 1776 (54 гады); Вільня, Віленскі павет, Віленскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая;
Месца пахавання	Касцёл Святых Якуба і Піліпа[d];
Род	Лапацінскія
Бацька	Лявон Лапацінскі[d]
Маці	Рэгіна са Свянціцкіх[d]
Жонка	Юдыта з Прозараў[d]
Дзеці	Юзаф Лапацінскі[d], Ганна Яўгенія з Лапацінскіх[d], Матэвуш Яўстах Лапацінскі[d], Кацярына з Лапацінскіх[d], Марцін Тадэвуш Лапацінскі[d], Тадэвуш Лапацінскі[d] і Мікалай Лапацінскі[d]

Біяграфія

Паходзіў з каталіцкага шляхецкага роду Лапацінскіх герба «Любіч». Сын Лявона Лапацінскага і Рэгіны са Свянціцкіх. Меў братоў Яна Дамініка, біскупа жамойцкага, і Мікалая Тадэвуша, ваяводу берасцейскага.

Памёр у Вільні на шляху да сойма 1776 года, пахаваны ў касцёле Святога Якуба.

У 1752 годзе ажаніўся з Юдытай з Прозараў, дачкой войскага ковенскага Станіслава Прозара і Ружы з Сіруцяў. Яе братам быў віцебскі ваявода Юзаф Прозар. Ігнат Блажэй стаў заснавальнікам пісарскай лініі Лапацінскіх з сядзібай у Ёдах.

Аўтар сатырычнай камедыі на палітычныя тэмы «Перакіньчык» (распаўсюджвалася ў рукапісах), рэлігійных твораў, мемуараў; пераклаў з лацінскай на польскую мову трагедыі езуіта А. Кляуса (Вільня, 1751).

Людміла Хмяльніцкая. Лапацінскія // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 432 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2.