Іна Уладзіміраўна Макарава

Іна Уладзіміраўна Макарава (руск.: И́нна Влади́мировна Мака́рова; 28 ліпеня 1926, Тайга, РСФСР — 25 сакавіка 2020, Масква) — савецкая і расійская актрыса, народная артыстка СССР (1985). Лаўрэат Сталінскай прэміі I ступені (1949).

Іна Уладзіміраўна Макарава
руск.: И́нна Влади́мировна Мака́рова
Дата нараджэння	28 ліпеня 1926(1926-07-28)
Месца нараджэння	Тайга, Томская акруга[d], Сібірскі край, РСФСР, СССР
Дата смерці	25 сакавіка 2020(2020-03-25) (93 гады)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Траякураўскія могілкі
Грамадзянства	СССР  Расія
Муж	Міхаіл Перэльман[d]
Дзеці	Наталля Бандарчук
Адукацыя	Усерасійскі дзяржаўны ўніверсітэт кінематаграфіі імя С. А. Герасімава (1948)
Прафесія	акцёрка
Прэміі
Узнагароды
IMDb	ID 0538415

Біяграфія

Нарадзілася 28 ліпеня 1926 года ў горадзе Тайга Томскай акругі Сібірскага края ў сям’і работнікаў новасібірскага радыёкамітэта Уладзіміра Сцяпанавіча Макарава і Ганны Іванаўны Герман. Дзяцінства і юнацтва Іна правяла ў Новасібірску. Сям’я жыла ў Доме пісьменнікаў.

У чацвёртым класе школы запісалася ў драматычны гурток. У час Вялікай Айчыннай вайны разам з таварышамі ездзіла па шпіталях, выступала перад параненымі.

У 1943—1948 гадах вучылася ва УДІК у майстэрні Сяргея Герасімава і Тамары Макаравай. Падчас вучобы выканала ролю Кармэн у аднайменнай п’есе, пастаўленай Таццянай Ліёзнавай. Гэтую студэнцкую працу паглядзеў Аляксандр Фадзееў і ўбачыў у ёй будучую выканаўцу ролі Любові Шаўцовай у фільме «Маладая гвардыя», дзе Герасімаў зняў увесь свой курс; пры гэтым сам рэжысёр першапачаткова рыхтаваў ёй ролю Валерыі Борц. За працу над карцінай актрыса была ўдастоена Сталінскай прэміі I ступені (разам з рэжысёрам, аператарам і групай іншых артыстаў).

У час вучобы пазнаёмілася з будучым мужам Сяргеем Бандарчуком, які прыйшоў на курс пасля фронту. Пасля вяселля жылі ў сутарэнным пакоі на Садова-Трыумфальнай вуліцы. Затым, дзякуючы Сталінскай прэміі, атрымалі новую кватэру.

У 1948 годзе была залічана ў трупу Тэатра-студыі кінаакцёра. Ала Тарасава, убачыўшы яе ігру, хацела запрасіць яе ў МХАТ, на што Герасімаў запярэчыў: «Яна патрэбна для кінематографа».

Наступнай значнай роляй у кіно стала Каця Петрашэнь у фільме «Вышыня» (1957), затым — Варвара ў карціне «Дарагі мой чалавек» (1958). Сцэнарый да гэтага фільма, па словах Макаравай, пісалі спецыяльна пад яе з Аляксеем Баталавым, і акцёры былі зацверджаны без проб. Падчас здымак прыняла рашэнне развесціся з Бандарчуком. Растанне было цяжкім, пасля гэтага Макарава доўга не выходзіла замуж.

У далейшым выканала яркія і запамінальныя ролі ў фільмах «Дзяўчаты», «Жаніцьба Бальзамінава», «Жанчыны», «Рускае поле». У канцы 1980-х гадоў пачала рэдка здымацца, прысвяціўшы сябе канцэртнай дзейнасці. У пачатку — сярэдзіне 2000-х гадоў зноў вярнулася да акцёрскай кар’еры, гуляючы ў розных тэлесерыялах.