Андрэй Пятровіч Звягінцаў
Андрэ́й Пятро́віч Звя́гінцаў (руск.: Андре́й Петро́вич Звя́гинцев; 6 лютага 1964) — расійскі кінарэжысёр, сцэнарыст, акцёр.
| Андрэй Пятровіч Звягінцаў | |
|---|---|
| руск.: Андрей Петрович Звягинцев | |
 Рэжысёр Андрэй Звягінцаў у 2009 годзе на прэзентацыі кнігі «Майстар-клас Андрэя Звягінцава». | |
| Дата нараджэння | 6 лютага 1964[1] (60 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Адукацыя | |
| Прафесія | кінарэжысёр, акцёр, сцэнарыст |
| Кар’ера | 2000 – сапр. час |
| Узнагароды |
Прэмія «Залаты глобус» за найлепшы фільм на замежнай мове[d] (2014)  Ніка[d]  Залаты арол[d] (2012) Сезар (2018) |
| IMDb | ID 1168657 |
| az-film.com (англ.) (руск.) | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў Новасібірску. Тамсама ў 1984 годзе скончыў акцёрскі факультэт тэатральнай вучэльні (майстэрня Л. Бялова). У далейшым пераехаў у Маскву, дзе ў 1990 годзе скончыў акцёрскі факультэт ГІТІСа (майстэрня Я. Лазарава).
У далейшым удзельнічаў у тэатральных пастаноўках («Гульня ў класікі» (1993), «Месяц у вёсцы» (1997)), здымаўся ў кіно ў эпізодах. У 2000 дэбютаваў як рэжысёр.
Найбольшую вядомасць атрымаў пасля выхаду фільма «Вяртанне» (2003), які атрымаў дзве кінапрэміі «Ніка», двух «Залатых ільвоў» (як найлепшы фільм і найлепшы рэжысёрскі дэбют), двух «Залатых арлоў».
Быў жанаты з актрысай Ірынаю Грынёвай. Пражылі разам 6 гадоў, пасля чаго разлучыліся.
Фільмаграфія
правіць| Год | Беларуская назва | Арыгінальная назва | Роля | |
|---|---|---|---|---|
| кар | «Бусідо» (кінаальманах «Чорны пакой») | руск.: Бусидо | рэжысёр, выканаўчы прадзюсар | |
| кар | «Obscure» (кінаальманах «Чорны пакой») | Obscure | рэжысёр, выканаўчы прадзюсар | |
| кар | «Выбар» (кінаальманах «Чорны пакой») | руск.: Выбор | рэжысёр, выканаўчы прадзюсар | |
| ф | «Вяртанне» | руск.: Возвращение | рэжысёр | |
| ф | «Выгнанне» | руск.: Изгнание | рэжысёр, сцэнарыст | |
| кар | «Апокрыф» (кінаальманах «New York, I Love You») | руск.: Апокриф | рэжысёр, сцэнарыст | |
| ф | «Алена» | руск.: Елена | рэжысёр, сцэнарыст | |
| кар | «Таямніца» (кінаальманах «Эксперымент 5IVE») | руск.: Тайна | рэжысёр | |
| ф | «Левіяфан» | руск.: Левиафан | рэжысёр, сцэнарыст | |
| ф | «Нелюбоў» | руск.: Нелюбовь | рэжысёр, сцэнарыст |
Узнагароды
правіць| Кінапрэмія / Кінафестываль | Год | Фільм(ы) | Катэгорыя | Вынік |
|---|---|---|---|---|
| Канскі кінафестываль[4][5] | 2007 | «Выгнанне» | «Залатая пальмавая галіна» | Намінацыя |
| 2011 | «Алена» | Прэмія «Асаблівы погляд» | Намінацыя | |
| 2011 | «Алена» | Праграма «Асаблівы погляд» — Спецыяльны прыз журы | Перамога | |
| 2014 | «Левіяфан» | «Залатая пальмавая галіна» | Намінацыя | |
| 2014 | «Левіяфан» | «Найлепшы сцэнарый» | Перамога | |
| 2017 | «Нелюбоў» | «Залатая пальмавая галіна» | Намінацыя | |
| 2017 | «Нелюбоў» | «Прыз журы» | Перамога |
Зноскі
правіць- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #132426390 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 26 красавіка 2014.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #132426390 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.
- ↑ Museum of Modern Art online collection Праверана 4 снежня 2019.
- ↑ Andrei ZVIAGUINTSEV – Festival de Cannes (англ.). Праверана 14 сакавіка 2018.(недаступная спасылка)
- ↑ Andrey ZVYAGINTSEV – Festival de Cannes (англ.). Праверана 14 сакавіка 2018.(недаступная спасылка)
Літаратура
правіць- Дыхание камня: Мир фильмов Андрея Звягинцева. — Новое литературное обозрение, 2014. — 456 p. — ISBN 978-5-4448-0083-6.
Спасылкі
правіць- Андрэй Звягінцаў на сайце «Internet Movie Database» (англ.)