Барыс Міхайлавіч Ларчанка

(Пасля перасылкі з Б. М. Ларчанка)

Барыс Міхайлавіч Ла́рчанка (нар. 18 красавіка 1941, г. Мінск — 1994) — беларускі архітэктар. Заслужаны архітэктар БССР (1984).

Барыс Міхайлавіч Ларчанка
Дата нараджэння 18 красавіка 1941(1941-04-18)
Месца нараджэння
Дата смерці 1994
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Член у
Прэміі
прэмія Савета Міністраў СССР
Узнагароды
Заслужаны архітэктар Беларускай ССР

Біяграфія правіць

Скончыў у 1964 годзе Беларускі політэхнічны інстытут. У 1964 годзе раённы архітэктар Гродзенскага райвыканкама, з 1965 года ў інстытуце «Мінскпраект» (з 1980 года кіраўнік майстэрні, з 1989 года галоўны архітэктар інстытута).

Член Саюза архітэктараў СССР з 1967 года[1]. У 1980—1985 гадах — намеснік старшыні праўлення СА СССР.

Творчасць правіць

 
Будынкі інстытутаў Белдзіправадгаса і Сельгастэхпраекта па праспекце Машэрава
 
Кінатэатр «Аўрора»

Найбольш значныя работы: комплекс будынкаў праектных інстытутаў па вул. ВарвашэніБелдзіправадгас», «Сельгастэхпраект» з вылічальным цэнтрам; 1970—1984)), праекты забудовы мікрараёнаў Харкаўская-5 (1976), Масюкоўшчына (1978), станцыя метрапалітэна «Плошча Перамогі» (1984, прэмія СМ СССР 1987), рэканструкцыя пл. Перамогі і падземны ўзровень (1984), кінатэатр «Аўрора» (1987) у комплексе з гасцініцай (усе ў сааўтарстве) у Мінску, аэравакзальны комплекс аэрапорта «Мінск-2» (у сааўтарстве) каля г. Смалявічы і інш.

Узнагароды правіць

Удзельнік міжнародных, усесаюзных і рэспубліканскіх архітэктурных конкурсаў. Атрымаў 2-ю прэмію на Усесаюзным конкурсе (1968) за будынак жалобных абрадаў, 2-ю прэмію за Палац піянераў у Мінску (1970), 1-ю прэмію за праект Дома архітэктараў у Мінску (1973) на рэспубліканскіх конкурсах.

Зноскі

  1. Ларченко Борис Михайлович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

Літаратура правіць