Вера Раманаўна Лінкевіч

вучоны, акушэр-гінеколаг

Вера Раманаўна Лінке́віч[1] (6 ліпеня 1924, Юркевічы, Жыткавіцкі раён, Гомельская вобласць — красавік 2008[2]) — беларускі акушэр-гінеколаг, доктар медыцынскіх навук, прафесар.

Вера Раманаўна Лінкевіч
Дата нараджэння 6 ліпеня 1924(1924-07-06)
Месца нараджэння
Дата смерці красавік 2008 (83 гады)
Грамадзянства
Род дзейнасці вучоная, урач
Навуковая сфера акушэрства[d] і гінекалогія
Месца працы
Навуковая ступень доктар медыцынскіх навук
Навуковае званне
Альма-матар

Біяграфія

правіць

У 1940 годзе скончыла сярэднюю школу, а ў 1948 годзе — лячэбны факультэт Мінскага медыцынскага інстытута.

З 1948 па 1950 гады працавала раённым акушэр-гінеколагам у Пліскай цэнтральнай раённай бальніцы, у 1951—1954 гадах — ардынатар акушэрска-гінекалагічнага аддзялення Полацкай абласной бальніцы імя У. І. Леніна.

З 1954 па 1956 гады — клінічны ардынатар на кафедры акушэрства і гінекалогіі Кішынёўскага медыцынскага інстытута, з 1956 па 1959 год аспірантура, пасля яе заканчэння па 1963 г. працавала асістэнтам той жа кафедры.

У 1962 годзе В. Р. Лінкевіч прысуджана вучоная ступень кандыдата медыцынскіх навук. Тэма кандыдацкай дысертацыі «Развіццё інервацыі жаночых вонкавых палавых органаў».

З 1963 па 1971 гады працавала асістэнтам, затым дацэнтам 1-й кафедры акушэрства і гінекалогіі Беларускага дзяржаўнага інстытута ўдасканалення ўрачоў (БелДІУУ).

У 1971 годзе прысуджана вучоная ступень доктара медыцынскіх навук па дысертацыі «Матэрыялы аб развіцці органаў малога таза жанчыны, развіццё іх інервацыі і значэнне для клінікі».

З 1971 па 1990 гады загадвала 1-й кафедрай акушэрства і гінекалогіі БелДІУУ. У 1972 годзе прысвоена вучонае званне прафесара.

Навуковая дзейнасць

правіць

Вынікі навуковых даследаванняў В. Р. Лінкевіч атрымалі шырокае прызнанне не толькі ў Беларусі, але і за мяжой. Матэрыялы кандыдацкай і доктарскай дысертацый, прысвечаных эмбрыялогіі палавых органаў і іх інервацыі, дазволілі абгрунтаваць метады пара- і прэсакральнага ўвядзення лекавых рэчываў з мэтай абязбольвання і паскарэнні родаў, а таксама лячэння запаленчых захворванняў жаночых палавых органаў.

Апублікавала 180 навуковых прац, 2 практычныя кіраўніцтвы для ўрачоў па акушэрстве і гінекалогіі (у сааўтарстве), 5 рацыяналізатарскіх прапаноў. Падрыхтавала 7 кандыдатаў навук.

Зноскі

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць