«Вояджэр-2» — касмічны апарат-зонд запушчаны ў 1977 годзе ў рамках праграмы Вояджэр для даследавання планет Сонечнай сістэмы. Вояджэр-2 — першы (і пакуль адзіны) касмічны апарат створаны чалавецтвам, які праляцеў побач з Уранам і Нептунам.

Вояджэр-2
Вояджэр-2 у вольным палёце (малюнак)
COSPAR: 1977-076A
Арганізацыя: NASA
Мэта запуска: {{{Мэта запуска}}}
Спосаб вываду на арбіту: Цэнтаўр 3Е
Апошні сеанс сувязі: 04.08.2023
Месцазнаходжанне апарата: 134 а.а. ад Зямлі
Апісанне апарата
Маса: 815 кг
Запуск «Вояджэра-2» на ракеце-носьбіце «Тытан 3Е-Цэнтаўр»
Здымак Еўропы (спадарожніка Юпітэра).
Трытон (спадарожнік).

Гісторыя правіць

Міжзорная місія правіць

Пасля завяршэння сваёй планетарнай місіі «Вояджэр-2» перайшоў да міжзоркавай місіі, якую НАСА выкарыстоўвае, каб высветліць, што ўяўляе сабой Сонечная сістэма за межамі геліясферы.

Першапачаткова меркавалася, што «Вояджэр-2» выйдзе ў міжзоркавую прастору ў пачатку 2016 года, а яго плазменны спектрометр забяспечыць першыя прамыя вымярэнні шчыльнасці і тэмпературы міжзоркавай плазмы. У снежні 2018 года вучоны праекта «Вояджэр» Эдвард К. Стоўн абвясціў, што «Вояджэр-2» дасягнуў міжзоркавай прасторы 5 лістапада 2018 года.

Кантакт з зондам быў прыпынены ў 2020 годзе на 8 месяцаў з-за тэхнічнага абслугоўванне сеткі далёкага космасу. Кантакт быў адноўлены 2 лістапада, калі была перададзена серыя інструкцый, якія пасля былі выкананы і перададзены назад з паспяховым паведамленнем сувязі. 12 лютага 2021 г. поўная сувязь была адноўлена пасля маштабнай мадэрнізацыі антэны наземнай станцыі, на завяршэнне якой сышоў год.

У кастрычніку 2020 года астраномы паведамілі аб значным нечаканым павелічэнні шчыльнасці прасторы за межамі Сонечнай сістэмы, выяўленым касмічнымі зондамі «Вояджэр-1» і «Вояджэр-2». На думку даследчыкаў, гэта азначае, што "градыент шчыльнасці з'яўляецца буйнамаштабнай асаблівасцю VLISM (вельмі лакальнай міжзоркавага асяроддзя) у агульным кірунку носа геліясферы".

18 ліпеня 2023 года "Вояджэр-2" абагнаў "Піянер-10" і стаў другім па далёкасці касмічным караблём ад Сонца.

21 ліпеня 2023 года з-за непрадбачанных дзеянній, антэна з высокім каэфіцыентам узмацнення на "Вояджэры-2" змяніла арыентацыю на 2 градусы, што прывяло да разрыву сувязі Зямлі з касмічным караблём. Аднак да 1 жніўня апорная сігналу касмічнага карабля была выяўленая з дапамогай некалькіх антэн Deep Space Network. Магутны радыёсігнал пасланы 4 жніўня са станцыі Канбера, паспяхова загадаў касмічнаму караблю пераарыентавацца на Зямлю, аднавіўшы сувязь. У якасці меры бяспекі зонд таксама быў запраграмаваны на аўтаномны скід арыентацыі на Зямлю, што павінна было адбыцца да 15 кастрычніка.

Сувязь правіць

Па стане на 2023 год, «Вояджэр-2» працягвае падтрымліваць сувязь з Зямлёй праз сетку далёкага космасу НАСА. За сувязь адказвае аўстралійская парабалічная антэна сувязі DSS 43, размешчаная недалёка ад Канберы.

 
70-мятровая антэна DSS-43. Гэта самая вялікая кіраваная парабалічная антэна ў паўднёвым паўшар'і. З дапамогай яе падтрымліваюць сувязь з зондам "Вояджэр-2"

Па стане на верасень 2023 года «Вояджэр-2» перадае навуковыя дадзеныя з хуткасцю каля 160 біт у секунду.

Будучыня правіць

Чакаецца, што зонд будзе працягваць перадаваць слабыя радыёпаведамленні прыкладна да 2026 года, потым РІТЭГі (якія з'яўляюцца крыніцай энергіі зонда) страцяць здольнасць вырабляць патрэбную колькасць электрычнай магутнасці (бо некаторыя бартавыя сістэмы і навуковыя прылады з-за недахопу бартавой магутнасці ўжо прыйшлося дыстанцыйна адключыць) каб антэна магла пасылаць сігнал патрэбнай магутнасці. Аднак нават у самым лепшым выпадку, у НАСА прагназуюць, што пасля 2036 года сістэмы наземнай далёкай сувязі будуць не ў стане пасылаць сігнал патрэбнай для прыёму магутнасці.

Гл. таксама правіць

Спасылкі правіць