Вярба трохтычынкавая

від раслін

Вярба трохтычынкавая[4], Лаза[5][6] (Salix triandra) — від кветкавых раслін з роду Вярба (Salix) сямейства Вярбовыя (Salicaceae).

Вярба трохтычынкавая
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Salix triandra L.

Сінонімы
Salix amygdalina L.[3]

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  837764
NCBI  77069
EOL  5599651
GRIN  t:32776
IPNI  779058-1
TPL  kew-5002239

Распаўсюджанне і экалогія правіць

У прыродзе арэал віду ахоплівае Паўночную Афрыку (Алжыр, Марока і Туніс) і умераныя раёны Еўразіі (ад Іспаніі да Японіі)[3].

Расце ў лясной, стэпавай і паўпустыннай зонах па берагах рэк, азёр, галоўным чынам у пойменнай частцы. Не падымаецца ў горы і адсутнічае ў Арктыцы і на Камчатцы.

Батанічнае апісанне правіць

 
Батанічная ілюстрацыя Якаба Штурма з кнігі «Deutschlands Flora in Abbildungen», 1796
 
Жаночая шышка

Куст вышынёй да 5-б м і дыяметрам ствала 7-8 см, радзей дрэва вышынёй да 8-10 м. Галіны тонкія, прамыя, гнуткія, аліўкава- або буравата- і жаўтлява-зялёныя, матавыя, маладыя слаба пакрыты валаскамі. Кара ствалоў і больш старых галін аддзяляецца тонкімі пласцінамі.

Пупышкі яйкападобныя, вострыя, рабрыстыя, прыціснутыя, голыя, светла-бурыя. Прылісткі ад пупышкападобна-яйкападобных да ланцэтных, зубчастыя, часта добра выяўленыя, доўга якія застаюцца. Лісце даўгавата-ланцэтнае, ланцэтнае, яйкападобна-эліптычнае, вузка эліптычнае, эліптычнае або вузкаланцэтнае, даўжынёй 4-15 см, шырынёй 0,5-3,5 см, завостранае, ля аснавання круглявае або клінаватае, па краі залозава-пільчатае або расстаўлена-зубчастае, зверху цёмна-зялёнае, знізу зялёнае ці шызае і бялёса-шызае, пры распусканні злёгку апушанае і не клейкія, пазней зусім голае. Хвосцікі звычайна з двума залозкамі блізу аснавання ліставай пласцінкі, спачатку валасістыя, пазней голыя, нярэдка рудаватыя або бурыя, даўжынёй 1-1,5 см.

Шышачкі на канцы кароткіх падгадаваных парасткавых, прамыя або выгнутыя, Тычынкавыя даўжынёй 3-10 см, жаночыя — 1,5-4 см, тонкія, рэдкакветныя, часта мутоўкавыя, духмяныя. Прыкветныя лускавінкі даўгаватыя, увагнутыя, даўжынёй 1,5-3 мм, аднакаляровыя, бледна-жоўтыя, па краі раснічастыя, па спінцы голыя. Тычынкі ў ліку трох, у выглядзе выключэння ў ліку двух, чатырох ці пяці, даўжынёй да 5 мм, свабодныя, пры аснаванні густа-кучарава-воласістыя, з жоўтымі пылавікамі.

Плод — голая каробачка даўжынёй да 5-6 мм і шырынёй 2-2,5 мм.

Цвіценне пасля распускання лісця, у красавіку — маі, часам другасна цёплай яснай восенню. Плоданашэнне ў маі — чэрвені.

Значэнне і прымяненне правіць

Добры меданос[7].

Кара багатая саліцынам (4—5 %), танінамі (10—12 %).

Адварам кары маладых галін афарбоўваюць тканіны і сеткі ў жоўты колер.

Аднагадовыя дубцы выкарыстоўваецца для пляцення.

Драўніна шчыльная, белая, з бліскучым прыгожым адлівам, глейкая, але нетрывалая і не вельмі гнуткая.

Адна з лепшых парод для ўмацавання паўзучых і размываемых грунтоў, плацін. Дэкаратыўная.

Для Arvicola terrestris кара, лісце, пупышкі і маладыя галінкі гэтай і іншых прыбярэжных верб складаюць асноўны упадабаны корм.

Таксанамія правіць

Від Вярба трохтычынкавая ўваходзіць у род Вярба (Salix) сямейства Вярбовыя (Salicaceae) парадку Malpighiales.


  яшчэ 36 сямействаў (згодна Сістэме APG II)   яшчэ звыш 500 відаў
       
  парадак Malpighiales     род Вярба    
             
  аддзел Кветкавыя, ці Пакрытанасенныя     сямейства Вярбовыя     від
Вярба  трохтычынкавая
           
  яшчэ 44 парадкі кветкавых раслін
(згодна Сістэме APG II)
  яшчэ каля 57 родаў  
     

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. а б Паводле сайта GRIN (гл. картку расліны).
  4. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 117. — 160 с. — 2 350 экз.
  5. Чоловский К. Опыт описания Могилевской губернии. По программе и под редакцией А. С. Дембовецкого, кн. I. Могілев.
  6. Ганчарык М. М. Беларускія назвы раслін. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. II і IV. Горы-Горки, 1927
  7. Абрикосов Х. Н. и др. Ива // Словарь-справочник пчеловода / Сост. Федосов Н. Ф.. — М.: Сельхозгиз, 1955. — С. 122. Архівавана 7 студзеня 2012.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць

  • Ива трёхтычинковая: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)