Вілеміт

Вілемі́т — мінерал падкласа астраўных сілікатаў, сілікат цынку Zn₂SiO₄. Названы ў 1829 годзе французскім мінералогам і крышталёграфам А. Леві ў гонар першага караля Нідэландаў Вілема (Вільгльма) I.

Вілеміт
Формула	Zn2SiO4
Прымесь	Mn, Fe, Ca, Mg, Pb, Al
Сінгонія	трыганальная
Колер	белы, жоўты, зялёны, чырвоны, карычневы, шэры, бясколерны
Колер рысы	белы
Бляск	шкляны, тлусты да смалістага
Празрыстасць	празрысты, непразрысты
Цвёрдасць	5,5
Спайнасць	дасканалая, недасканалая
Злом	ракавісты, няроўны
Шчыльнасць	3,89—4,19 г/см³
Паказчык пераламлення	nω = 1,691—1,694 nε = 1,719—1,725

Уласцівасці

Крышталізуецца ў трыганальнай сінгоніі. Утварае прызматычныя і ігольчатыя крышталі, зярністыя і радыяльна-прамянёвыя агрэгаты, нацёкі. Колер белы да бясколернага, жоўты, зялёны, чырвоны, карычневы і інш. Колер рысы — белы. Бляск шкляны да смалістага. Цвёрдасць 5,5 па шкале Моаса. Шчыльнасць 3,89—4,19 г/см³. Крохкі. Прымесі жалеза, марганцу, магнію, кальцыю, свінцу, алюмінію.

Паходжанне і радовішчы

Мінерал мае кантактава-метасаматычнае, часта гіпергеннае паходжанне. Радовішчы ў ЗША, Замбіі, Германіі, Намібіі, Расіі, Таджыкістане.

Выкарыстанне

Вілеміт выкарыстоўваецца ў якасці руды на цынк. Празрысты вілеміт жоўтага колеру — каштоўны камень. Сінтэтычны выкарыстоўваецца ў якасці люмінафору.

Літаратура

• Вілеміт // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4). — С. 161.

Спасылкі

• Виллемит // Каталог минералов (руск.)
• Willemite // mindat.org and the Hudson Institute of Mineralogy (англ.)
• Виллемит // Минералы и месторождения России и стран ближнего зарубежья (руск.)
• Виллемит // «Мегаэнциклопедия Кирилла и Мефодия» megabook.ru (руск.)
• Willemite // Encyclopaedia Britannica (англ.)