Генры Фонда
Генры Джэйнс Фонда (англ.: Henry Jaynes Fonda; 16 мая 1905 — 12 жніўня 1982) — амерыканскі акцёр тэатра і кіно, лаўрэат прэміі «Оскар», бацька акцёраў Пітэра і Джэйн Фонда.
Генры Фонда | |
---|---|
Henry Fonda | |
| |
Імя пры нараджэнні | Генры Джэймс Фонда |
Дата нараджэння | 16 мая 1905 |
Месца нараджэння | Гранд-Айленд, Небраска, ЗША |
Дата смерці | 12 жніўня 1982 (77 гадоў) |
Месца смерці | Лос-Анджэлес, ЗША |
Грамадзянства | |
Бацька | William Brace Fonda[d][2] |
Маці | Elma Herberta Jaynes[d][2] |
Жонка | Margaret Sullavan[d], Afdera Franchetti[d], Frances Ford Seymour[d], Susan Blanchard[d] і Shirley Maye Adams[d] |
Дзеці | Пітэр Фонда і Джэйн Фонда |
Адукацыя | |
Прафесія | акцёр |
Кірунак | вестэрн |
Узнагароды |
BAFTA (1957) «Оскар» (1980, 1981) |
IMDb | ID 0000020 |
![]() |
Фонда стаў вядомы як акцёр Брадвея. Яго дэбют у Галівудзе адбыўся ў 1935 годзе. Кар'ера рэзка пайшла ў гару пасля атрымання намінацыі на прэмію Оскар у 1940 годзе за ролю Тома Джоада ў фільме «Гронкі гневу», пастаўленым паводле аднайменнага рамана Джона Стэйнбека аб фермерскай сям'і з Аклахомы, якая ў часы Вялікай Дэпрэсіі ў пошуках лепшага жыцця пераязджае на Захад, трапляючы ў Пыльны кацёл.
Усе шэсць дзесяцігоддзяў у Галівудзе Генры Фонда падтрымліваў свой вобраз моцнага, абаяльнага мужчыны ў фільмах, якія сталі класікай Галівуда: «Выпадак у Окс-Боў», «Містэр Робертс», «Дванаццаць угневаных мужчын». Пазней ён здымаўся ў цяжкіх эпічных карцінах, як напрыклад, «Аднойчы на Дзікім Захадзе» (у ролі нягодніка-забойцы) рэжысёра Серджа Леонэ, а таксама ў такіх лёгкіх камедыях як «Тваё, маё і наша» з Люсіль Бол.
Зноскі
- ↑ LIBRIS — 2016. Праверана 24 жніўня 2018.
- ↑ а б Lundy D. R. The Peerage
СпасылкіПравіць
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Генры Фонда
- Генры Фонду на сайце Internet Broadway Database
- Meredy's Henry Fonda Trivia Архівавана 11 студзеня 2018.
- Fonda family tree Архівавана 24 лістапада 2005.
- Classic Movies (1939—1969): Henry Fonda Архівавана 25 лютага 2006.
- Генры Фонду на сайце Turner Classic Movies Архівавана 6 верасня 2010.