Жуан VI

	Жуан VI; João VI «o Clemente»
	;
	2-і Кароль Злучанага каралеўства Партугаліі, Бразіліі і Алгарві
	20 сакавіка 1816 — 10 сакавіка 1826
Папярэднік	Марыя I / Педру III
Пераемнік	Педру IV
Дзейнасць	кароль
Веравызнанне	каталіцтва
Нараджэнне	13 мая 1767; Лісабон, Каралеўства Партугалія;
Смерць	26 сакавіка 1826 (58 гадоў); Лісабон, Каралеўства Партугалія;
Пахаванне	Сан-Вісенты-ды-Фора[d];
Род	Дынастыя Браганса
Бацька	Педру III
Маці	Марыя I
Жонка	Карлота Жуакіна Іспанская
Дзеці	Maria Teresa, Princess of Beira[d], Francisco António, Prince of Beira[d], Maria Isabel of Portugal[d], Педру I, Infanta Maria Francisca of Portugal[d], Infanta Isabel Maria of Portugal[d], Мігел I[d], Infanta Maria da Assunção of Portugal[d] і Infanta Ana de Jesus Maria of Braganza[d]
Аўтограф
Узнагароды
Жуан VI на ВікіСховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Жуан.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Іаан VI.

Жуан (Іаан) VI (парт.: João VI o Clemente; 13 мая 1767, Лісабон — 10 сакавіка 1826, Лісабон) — кароль Аб’яднанага каралеўства Партугаліі, Бразіліі і Алгарві з 20 сакавіка 1816 па 10 сакавіка 1826 года (да 3 чэрвеня 1821 года знаходзіўся ў Бразіліі), унук Жуана (Іаана) V, сын Педру III і Марыі I, дачкі караля Жазэ I Партугальскага. Імя пры нараджэнні — Жуан Марыя Жазэ Франсішку Шаўер ды Паўла Луіш Антоніу Дамінгуш Рафаэл ды Браганса (João Maria José Francisco Xavier de Paula Luís António Domingos Rafael de Bragança).

ПалітыкаПравіць

З прычыны таго, што яго маці пакутавала ад душэўнай хваробы, у 1792 годзе стаў рэгентам. Ратуючыся ад французаў, у 1807 годзе адправіўся ў Бразілію, перадаўшы кіраванне Партугаліяй нялюбаму народам англічаніну Берэсфорду. Стаўшы пасля смерці маці ў 1816 годзе каралём, Жуан пакінуў Бразілію свайму сыну дону Педру, а сам у 1821 годзе вярнуўся ў Лісабон і прызнаў прынятую картэсамі іспанскую канстытуцыю 1812 года.

Адмяніўшы яе ў 1823 годзе, яму, аднак, не атрымалася задаволіць абсалютыстаў, на чале якіх стаялі каралева Карлота і яго сын дон Мігел. Мігел збіраўся адхіліць бацьку ад улады, але яго задуме не было накавана ажыццявіцца і ён быў выгнаны, пасля чаго зноў была ўведзена канстытуцыя. 13 мая 1825 годзе Жуан павінен быў прызнаць незалежнасць Бразіліі пад уладай свайго сына дона Педру (імператар Педру I Бразільскі) і адмовіцца ад правоў на бразільскі прастол.

Сям’яПравіць

З 1790 года Жуан быў жанаты на Іспанскай інфанце Карлоце Жуакіне (1775—1830), дачцы Карла IV. У шлюбе нарадзіліся:

Марыя Тэрэза (1793—1874), з 1810 жонка Педру Карласа Іспанскага і Партугальскага, з 1838 у другім шлюбе з удаўцом сваёй малодшай сястры Донам Карласам Старэйшым;
Франчэска Антоніа (1795—1801), 4-ы прынц Бейра;
Марыя Ізабела (1797—1818), з 1816 жонка свайго дзядзькі Фердынанда VII;
Педру (1798—1834), імператар Бразіліі як Педру I і кароль Партугаліі Педру IV;
Марыя Франсішка (1800—1834), з 1816 жонка Дона Карласа Старэйшага;
Ізабела Марыя (1801—1876), рэгентша Партугаліі;
Мігел I (1802—1866), кароль Партугаліі ў 1828—1834;
Марыя (1805—1834), памерла незамужняй;
Ганна (1806—1857), з 1827 жонка 1-га герцага Лоле.

Пры напісанні гэтага артыкула выкарыстоўваўся матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Ефрона (1890—1907).

Папярэднік:
Марыя I

Кароль Партугаліі
1816—1826

Пераемнік:
Педру IV