Званіца
Званіца — асобнае вежападобнае збудаванне або частка храма ў сакральнай архітэктуры, на якой месціліся званы.
На Беларусі званіцы вядомы з ХІ ст. Дадаткова выкарытоўваліся як гаспадарчыя памяшканні, брамы, дазорныя ці абарончыя вежы. Званіцы звычайна ставілі перад храмам, на вуглу агароджы або над брамай.
Драўляныя званіцыПравіць
Званіца касцёла Святых Пятра і Паўла ў Камені
Першым вядомым адлюстраваннем драўлянай званіцы на Беларусі з'яўляецца гравюра Браўна 1572 года. Збудаванні гэтага тыпу былі вельмі распаўсюджаны на Беларусі. З XVI ст. сталі вядомыя і галоўныя віды званіцаў:
Па вонкавым вырашэнні на:
Найбольш пашыранымі на Беларусі былі квадратныя ў плане двухярусныя званіцы.
Мураваныя званіцыПравіць
Мураваныя званіцы звычайна былі яруснымі або аркаднымі.
ЛітаратураПравіць
- Сергачоў, С. А. Драўляныя званіцы // Помнікі гісторыі і культуры Беларусі. 4/1981
- Лазука, Б. А. Слоўнік тэрмінаў: Архітэктура, выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва. — Мінск, 2001
- Якімовіч, Ю. А. Драўлянае дойлідства беларускага Палесся. — Мн., 1978.
СпасылкіПравіць
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Званіца