Каноэ Фумімара

Фумімара Каноэ (яп.: 近衞 文麿 Каноэ Фумімара, пасля спрашчэння — 近衛 文麿), 12 кастрычніка 1891 — 16 снежня 1945) — японскі палітык, 34-ы (4 чэрвеня 1937 — 5 студзеня 1939), 38-ы (22 ліпеня 1940 — 18 ліпеня 1941) і 39-ы (18 ліпеня 1941 — 18 кастрычніка 1941) прэм'ер-міністр Японіі.

Каноэ Фумімара 近衞文麿
34-і Прэм'ер-міністр Японіі
4 чэрвеня 1937 — 5 студзеня 1939
Манарх	Сёва
Папярэднік	Хаясі Сэндзюра
Пераемнік	Хіранума Кіітыра
38-ы і 39-ы Прэм'ер-міністр Японіі
22 ліпеня 1940 — 18 кастрычніка 1941
Манарх	Сёва
Папярэднік	Ёнай Міцумаса
Пераемнік	Тодзё Хідэкі
Партыя	беспартыйны
Адукацыя	Кіёцкі ўніверсітэт[d] first higher school[d]
Дзейнасць	палітык
Член у	Q11566914?
Нараджэнне	12 кастрычніка 1891(1891-10-12) Токіа
Смерць	16 снежня 1945(1945-12-16) (54 гады) Токіа
Пахаванне	Konoe Family Cemetery[d]
Дынастыя	Konoe family[d]
Бацька	Konoe Atsumaro[d]
Жонка	Каноэ Тыёко
Дзеці	Fumitaka Konoe[d], Noguchi Akiko[d], Michitaka Konoe[d] і Yoshiko Hosokawa[d]
Аўтограф
Узнагароды

Член шляхетнага роду Фудзівара, сваяк імператарскай фаміліі. Адзін з прыхільнікаў і ініцыятараў тэрытарыяльнай экспансіі Японіі падчас Другой сусветнай вайны, накіраванай, у прыватнасці, на захоп Кітая і індакітайскіх калоній еўрапейскіх дзяржаў. Прыхільнік умацавання саюза Японіі з фашысцкай Італіяй і нацысцкай Германіяй, накіраванага на перадзел свету. Пад яго кіраўніцтвам Японія падпісала ўзмоцнены варыянт «Антыкамінтэрнаўскага пакта» — «Пакт трох дзяржаў» 27 верасня 1940 года. Буйны акцыянер дзайбацу «Сумітома».

У 1938 годзе правёў закон аб усеагульнай нацыянальнай мабілізацыі, паводле якога парламент адмаўляўся ад права кантролю над урадам, а кабінет міністраў павінен быць ажыццяўляць уладу пасродкам імператарскіх указаў. Гэты закон актыўна падтрымліваўся японскімі манаполіямі — дзайбацу. У канцы 30-х гадоў быў прыхільнікам роспуску палітычных партый і стварэння замест іх фашысцкай арганізацыі — «Асацыяцыі дапамогі трону», што і было здзейсснена ў 1940 годзе. У чэрвені 1945 года японскі ўрад планаваў адправіць Каноэ ў Маскву для таго, каб угаварыць савецкае кіраўніцтва выступіць пасроднікам паміж Японіяй і саюзнікамі, такім чынам японскі ўрад спадзяваўся пазбегнуць безумоўнай капітуляцыі. СССР у адпаведнасці з саюзніцкімі абавязацельствамі ад ролі пасродніка адмовіўся.

Пасля капітуляцыі Японіі Фумімара Каноэ быў уключаны ў спіс ваенных злачынцаў, дзейнікаў суду Міжнароднага трыбунала і павінен быў стаць адным з галоўных абвінавачваных на працэсе. 6 снежня 1945 года японскі парламент пад ціскам Мак-Артура прыняў рашэнне пра арышт Каноэ. Але дзякуючы працэдуры арышту японскіх ваенных злачынцаў (ім давалася 10-15 дзён пасля загаду пра арышт для добраахвотнай яўкі ў турму) у ноч на 16 снежня 1945 года за некалькі гадзін да заканчэння тэрміна яўкі ў турму Каноэ скончыў жыццё самагубствам, прыняўшы яд.