Клод Леві-Строс

Клод Леві-Строс (фр.: Claude Lévi-Strauss; 28 лістапада 1908, Брусель — 30 кастрычніка 2009, Парыж) — французскі антраполаг, этнолаг; адзін з галоўных прадстаўнікоў французскага структуралізму.

Клод Леві-Строс
фр.: Claude Lévi-Strauss
Дата нараджэння	28 лістапада 1908(1908-11-28)[…]
Месца нараджэння	Брусель, Бельгія
Дата смерці	30 кастрычніка 2009(2009-10-30)[…] (100 гадоў)
Месца смерці	XVI акруга Парыжа, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс
Месца пахавання	Lignerolles[d]
Грамадзянства	Францыя  Бельгія
Бацька	Raymond Levi-strauss[d]
Жонка	Dina Dreyfus[d], Rose Marie Ullmo[d] і Monique Roman[d]
Род дзейнасці	філосаф, палітык, антраполаг, фатограф, педагог, пісьменнік, прафесар, сацыёлаг, псіхолаг, міфограф, этнолаг
Навуковая сфера	Культурная антрапалогія і structuralism[d]
Месца працы	Універсітэт Сан-Паўлу[d] Калеж дэ Франс Вышэйшая школа сацыяльных навук[d] Практычная школа вышэйшых даследаванняў[d]
Альма-матар	юрыдычны факультэт Парыжскага ўніверсітэта[d]
Вядомыя вучні	Georges Mink[d]
Партыя	Французская секцыя Рабочага інтэрнацыянала[d]
Член у	Французская акадэмія Нацыянальная акадэмія навук ЗША Нарвежская акадэмія навук Нідэрландская каралеўская акадэмія навук Брытанская акадэмія Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Амерыканскае філасофскае таварыства[d]
Узнагароды	залаты медаль CNRS[d] (1967) прэмія Эразма[d] (1973) Міжнародная прэмія Каталоніі[d] (2005) Aby Warburg Prize[d] (1996) Meister Eckhart Prize[d] (2003) ганаровы доктар Калумбійскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Оксфардскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Гарвардскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Упсальскага ўніверсітэта[d] (1977) ганаровы доктар Універсітэта Лаваля[d] (1979) Міжнародная прэмія Ноніно[d] (1986) ганаровы доктар Манрэальскага ўніверсітэта[d] член Брытанскай акадэміі[d] Мемарыяльны медаль Томаса Гекслі[d] (1965)
Подпіс
Claude Lévi-Strauss на Вікісховішчы

Біяграфічныя звесткі

Вучыўся ў Сарбоне. Выкладаў у Бразіліі, быў дарадцам па культуры пасольства Францыі ў ЗША, дырэктарам Музея чалавека ў Парыжы, дырэктарам Школы вышэйшых даследаванняў. Член Французскай Акадэміі, многіх іншых акадэмій, ганаровы прафесар многіх універсітэтаў Еўропы, Амерыкі і Азіі.

Даследчыцкая дзейнасць, светапогляд

Распрацаваў тыпалогію культур, у якой выдзяляў т.зв. «гарачыя» і «халодныя» культуры. Пры гэтым «гарачыя» культуры (у адрозненне ад «халодных») уключаюць у сваё развіццё гісторыю і пошук ўсё больш багатых інфармацыйных магчымасцей. Сцвярджаў, што неўсвядомленая творчасць чалавечага духу ляжыць у аснове культуры і мовы, прычым у дадзеным выпадку мова выступае як неабходная ўмова культуры. Ён лічыў, што сучасныя людзі (у адрозненне ад першабытных народаў) страцілі адзінства пачуццёвага і рацыянальнага ў сваім культурным жыцці, што ў перспектыве можа прывесці да дэградацыі гуманізма. На яго думку (у адрозненне ад меркаваня Л. Леві-Бруля), ужо першабытнай ментальнасці быў уласцівы даволі развіты лагічны апарат, які дасягае сваіх мэтаў пераважна «вакольнымі шляхамі». Меркаваў, што «сучасны чалавек імкнецца зразумець адрозненні культур, адначасова знішчаючы тое, што ў іх яго не задавальняе». Лічыў, што міфалагічнае мысленне ўласціва для архаічных грамадстваў, а міфы з'яўляюцца фундаментальным зместам калектыўнай свядомасці, інструментам першабытнай логікі, якая аперыруе бінарнымі апазіцыямі (напр., высокі-нізкі, правы-левы, неба-зямля, свяшчэнны-прафанны і інш.). Сцвярджаў, што ХХІ стагоддзе будзе стагоддзем гуманітарных навук, або яго не будзе зусім.

Сярод яго найбольш важных твораў — «Структурная антрапалогія» (1958), «Міфалагічныя даследаванні» (Т. 1-4; 1964-71).

Літаратура

• Культуралогія: Энцыкл. даведнік / Уклад. Э. Дубянецкі. — Мн.: БелЭн, 2003. ISBN 985-11-0277-6