Паслён

(Пасля перасылкі з Ліснік)

Паслён, Ліснік[3] (Solanum) — род кветкавых раслін сямейства паслёнавых.

Паслён

Паслён чорны (Solanum nigrum)
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Solanum L. 1753


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  30412
NCBI  4107
EOL  590245
IPNI  99597-3
FW  319863

Апісанне правіць

Адна- і шматгадовыя травы, кусты і паўкусты, часам невялікія дрэвы (у тропіках). Сцёблы прамастойныя, лазячыя ці павойныя. Лісце чаргаванае або супраціўнае, чаранковае, лопасцевае ці перыстае. Кветкі адзіночныя або ў завітках. Плод — ягада.

Пашырэнне правіць

Налічваецца каля 1700 відаў. Пашыраны ў трапічных, субтрапічных і ўмераных паясах, большасць у Паўднёвай Амерыцы. На Беларусі сярод дзікарослых відаў найбольш вядомыя паслён жоўты (Solanum villosum), паслён салодка-горкі (Solanum dulcamara) (народныя назвы воўчыя ягады, гліснік), паслён чорны (Solanum nigrum); трапляюцца ў вільготных ярах, хмызняках, па берагах вадаёмаў. Культывуюць баклажан (Solanum melongena), бульбу (Solanum tuberosum).

Класіфікацыя правіць

По данным сайта The Plant List род уключае больш 1000 відаў[4].

Некаторыя віды правіць

 
 
 
 
 
 
Злева направа: Баклажан (Solanum melongena); Solanum sisymbriifolium; Solanum mammosum; Solanum marginatum; плод Solanum pseudocapsicum; кветкі Solanum rostratum

Выкарыстанне правіць

Харчовыя, лекавыя, дэкаратыўныя, меданосныя і фарбавальныя расліны. Многія віды маюць алкалоіды (саланіны і інш.) і выкарыстоўваюцца ў якасці лекавых раслін (напрыклад, паслён салодка-горкі). Ёсць ядавітыя віды.

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 123. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. Solanum: информация на сайте The Plant List

Літаратура правіць

  • Паслён // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 11. — С. 164—165. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0198-2 (Т. 11).