Марабу
Марабу́[1] (Leptoptilos) — род птушак з сямейства Бусліныя (Ciconiidae), у які ўваходзяць тры віды. Пашыраны ў Афрыцы і Паўднёва-Усходняй Азіі.
Марабу | |||||||||||||||||||||||||||
Афрыканскі марабу (Leptoptilos crumeniferus) | |||||||||||||||||||||||||||
Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||||||||||||
Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||||||||||||
Leptoptilos Lesson, 1831 | |||||||||||||||||||||||||||
|
Апісанне
правіцьПтушкі з роду марабу ў памерах вагаюцца ад 110 да 150 см, размах крылаў складае ад 210 да 250 см. Верхняя частка цела і крылы ў марабу чорныя, ніжняя частка — белая. Ля пачатку шыі — белае жабо. Галава ў марабу лысая, з буйной і тоўстай дзюбай. У дарослых птушак на грудзях звісае скураны мяшок. Маладыя птушкі менш стракатыя, чым дарослыя. У адрозненне ад астатніх буслоў, марабу ў палёце не выцягвае шыю, а выгінае яе, быццам чапля.
Паводзіны
правіцьМарабу жывуць вялікімі калоніямі, засяляюць адкрытыя саванны, хмызняковую мясцовасць і марскія берагі, з’яўляюцца таксама ў вёсках у месцах скіду адходаў, каб знайсці там ежу. У іх харчаванне ўваходзіць мярцвячына, а таксама жабы, насякомыя, маладыя птушаняты, яшчаркі і грызуны. Магутная дзюба дазваляе забіваць невялікіх жывёл, а жабо абараняе апярэнне ад гною і крыві з трупа.
Марабу можа адабраць здабычу ў некаторых драпежнікаў, напрыклад, арланаў. Таксама марабу можа есці яйкі і дзіцянят кракадзілаў.
Віды
правіцьКрыніцы
правіцьЛітаратура
правіць- Марабу́ // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — С. 101. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).
- Марабу́, адъютант // Т. 15. Ломбард — Мезитол. — М. : Советская энциклопедия, 1974. — С. 352. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Марабу́ // Биологический энциклопедический словарь (руск.) / Гл. ред. М. С. Гиляров; Редкол.: А. А. Баев, Г. Г. Винберг, Г. А. Заварзин и др. — М.: Сов. энциклопедия, 1986. — С. 340—341. — 831 с. — 100 000 экз.