Мідас

Мідас (стар.-грэч.: Μίδας, ?—691 г. да н.э.) — валадар Старажытнай Фрыгіі, герой старажытнагрэчаскай міфалогіі.

Мідас
Μίδας
валадар Старажытнай Фрыгіі  — 691 г. да н.э.
Папярэднік	Гордзій
Нараджэнне	невядома
Смерць	691 да н.э.(-691) Гордзіян
Бацька	Gordias[d]
Маці	Кібела
Жонка	Hermodike II[d]
Дзеці	Lityerses[d], Anchurus[d] і Aegisteas[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гістарычная асоба

Магільня Мідаса

Мідас валадарыў у Фрыгіі ў другой палове VIII - пачатку VII ст. да н. э. Яго імя сустракаецца ў фрыгійскіх надпісах VII ст. У асірыйскіх крыніцах VIII - VII стст. ён вядомы як Міта. Каля Гордзіяна знаходзіцца курган Мідаса, у якім археолагі знайшлі каштоўныя прадметы мінуўшчыны. Герадот паведамляў, што Мідас быў першым малаазіяцкім кіраўніком, які прынёс дары храму Апалона ў Дэльфах.

Паводле гістарычных запісаў, у 691 г. да н.э. Мідас прайграў бітву кімерыйцам і скончыў жыццё самагубствам.

Міфічная асоба

Старажытнагрэчаскія міфы адносяць кіраванне Мідаса да розных перыядаў. Яго лічылі паслядоўнікам Арфея, прыпісвалі яму вялікія багацці. Згодна аднаму казанню, Мідас добра прыняў Сілена, аднаго з суправаджальнікаў Дыяніса, за што ў знагароду атрымаў магчымасць загадаць любое жаданне. Мідас папытаў, каб усё, да чаго ён дакранецца ператваралася ў золата. Але, калі жаданне было выканана, ён хутка зразумеў, што можа памерці ад голаду, бо нават ежа ў яго руках рабілася залатой. Мідас узмаліўся аб літасці і быў пазбаўлены свайго дару.

Згодна другому казанню, Мідас быў суддзём на музычным змаганні паміж Апалонам і Панам і прысудзіў перамогу Пану. За гэта Апалон зрабіў вушы фрыгійскага валадара як у асла. Мідас схаваў іх пад капялюшам, але пра тое даведаўся цырульнік. Мідас загадаў пакараць цырульніка смерцю. Аднак на месцы забойства вырас трыснёг, які шэптам паведаміў пра асліныя вушы ўсяму свету.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мідас
• Phrygia, Gordion, and King Midas in the Late Eighth Century B.C.
• Мидас: Греческая мифология Архівавана 10 жніўня 2020.