Оскар Рудольфавіч Мунц

(Пасля перасылкі з О. Мунц)

Оскар Рудольфавіч Мунц (24 верасня (2 кастрычніка) 1871, Адэса — 7 студзеня 1942, Ленінград) — рускі архітэктар, педагог. Прафесар, доктар архітэктуры.

Оскар Рудольфавіч Мунц
Дата нараджэння 24 верасня (6 кастрычніка) 1871
Месца нараджэння
Дата смерці 7 студзеня 1942(1942-01-07) (70 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства  Расійская імперыя
 СССР
Дзеці Vladimir Munz[d]
Альма-матар
Працы і дасягненні
Навуковая ступень доктар архітэктуры
Навуковае званне
Працаваў у гарадах Ленінград, Гомель, Хібінагорск, Харкаў
Уплыў Лявонцій Бенуа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Нарадзіўся ў Адэсе ў сям'і генеральнага консула Нідэрландаў[1]. У 1889 годзе пераехаў у Санкт-Пецярбург. З’яўляючыся падданым Нідэрландаў, у 1893 годзе па «выказаным ім жаданні» атрымлівае пасведчанне пра расійскае падданства.

 
Брацкая магіла прафесараў Акадэміі мастацтваў

У маі 1894 г. О.Р. Мунц скончыў навуковы акадэмічны курс пры Імператарскай Акадэміі мастацтваў. За свае класныя працы ён быў ганараваны малога і вялікага срэбных медалёў. У 1896 годзе з залатым медалём скончыў Вышэйшае мастацкае вучылішча пры Імператарскай Акадэміі мастацтваў (майстэрня Л. М. Бенуа). За выдатныя пазнанні ў мастацтве і навуках, Оскар Мунц быў ганараваны звання мастака-архітэктара з прысваеннем права на чын X класа пры паступленні на дзяржаўную службу і з магчымасцю ўзводзіць пабудовы[2]. Стараннямі настаўніка быў на год адпраўлены ў замежную камандзіроўку, падчас якой наведаў Аўстрыю, Германію, Італію і Францыю. Вярнуўшыся, працаваў памочнікам такіх архітэктараў, як А. І. Гаген, І. С. Кітнер і Л. М. Бенуа.

Першыя самастойныя працы датуюцца 1901 годам. Працуе ў шматлікіх гарадах.

У 1930—1933 гадах — архітэктар трэста «Апатыт». З 1933 года — кіраўнік майстэрні Ленпраекта.

Выкладчыцкую дзейнасць пачаткаў у 1904 годзе ў агульным архітэктурным класе ВМУ пры Імператарскай Акадэміі мастацтваў. Акрамя таго выкладаў у Ксенінскім інстытуце, на Жаночых політэхнічных курсах, на архітэктурных курсах Е. Ф. Багаевай, у Інстытуце грамадзянскіх інжынераў (1921—1924 гг.). У 1939 годзе атрымаў ступень доктара архітэктуры.

Загінуў у 1942 годзе падчас блакады Ленінграда. Пахаваны ў брацкай магіле прафесараў Акадэміі мастацтваў на могілках Востраў Дзекабрыстаў.

Бацька архітэктара Уладзіміра Мунца (1903—1974 гг.).

Рэалізаваныя праекты

правіць
 
Будынак Гомельскага аддзялення Руска-Азіяцкага банка
  • Будынак Руска-Азіяцкага банка (1910—1912 гг., Гомель)
  • Дом жылы прыбытковы Завадовского В. Я. на Нарвскім інш., д. 24 (1912—1913 гг.);
  • Волхаўская гідраэлектрастанцыя (кіраўнік; супрацоўнікі: Пакроўскі У. А., Гундобін М. П., Ціхаміраў А. Я.);
  • Галоўная Паніжальная падстанцыя Волхаўскай ГЭС на Выбаргскім боку (кіраўнік; будаўніцтва завершана ў 1926 г.);
  • Генеральны план г. Хібінагорска (цяпер Кіраўска) Мурманскай вобласці (1930—1933 гг.);
  • Школа на Вялікай Зяленінай вул., д. 30 (суаўтар Мунц У. О.);
  • Школа на 880 навучэнцаў на вул. Скараходава ў Ленінградзе (суаўтар Лабада А. А.)
  • Дом жылай на Троіцкім поле (1938 г.);
  • Дом жылай на Маскоўскім пр., д. 155. (1938—1939 гг.);
  • Бальніца на правым беразе Нявы ў Ленінградзе (суаўтары Федасееў Ф. П., Сухадольскі Л. К., Лабада А. А.)
  • Будынак Руска-Азіяцкага (Паўночнага) банка і жаночых медыцынскіх курсаў (1908—1910 гг., Харкаў)

Нерэалізаваныя праекты

правіць

Друкаваныя працы

правіць
  • 19141915 — артыкулы ў «Архітэктурна-мастацкім штотыднёвіку».
  • 1916 — артыкул «Парфенон ці Св. Сафія?».
  • 1925 і 1927 — Бюлетэнь Волхаўскай гідраэлектрычнай устаноўкі.
  • 1938 — артыкулы ў часопісе «Архітэктура СССР».

Зноскі

  1. Мунц О. Р. Архівавана 8 жніўня 2017. // энциклопедия Санкт-Петербург
  2. К 65-летию со дня смерти архитектора О.Р. Мунца

Літаратура

правіць
  • Ежегодник Общества архитекторов-художников. Выпуск 12. Ленинград. 1927 г. Стр. 73-81.
  • Ежегодник Общества архитекторов-художников. Выпуск 13. Ленинград. 1930 г. Стр. 68, 69.
  • Ежегодник Общества архитекторов-художников. Выпуск XIV. Ленинград. 1935 г. Стр. 53, 127—129, 257, 267, 268.
  • Архитектура Ленинграда. 1939 г. № 2. Стр. 76, 77. Хроника.
  • Архитекторы-строители Санкт-Петербурга середины XIX — начала XX века. Справочник. Авторы-сост. Гинзбург А. М., Кириков Б. М. СПб.: «Пилигримм». 1996 г. Стр. 223, 224.
  • Зодчие Санкт-Петербурга. XX век. СПб.: «Лениздат». 2000 г. Стр. 30-42. Лисовский В. Г. «Оскар Мунц».

Спасылкі

правіць