Пелапанес
Пелапанес (грэч. Πελοπόννησος) — паўднёвы паўвостраў Балканскага паўвострава, злучаны з ім Карынфскім пярашыйкам. Пелапанесам завуць таксама адміністрацыйны раён (перыферыя) Грэцыі (які, аднак, займае толькі частку, хоць і большую, паўвострава).
| Пелапанес | |
|---|---|
| грэч. Πελοπόννησος | |
 Пелапанескі пейзаж | |
| 37°20′59″ пн. ш. 22°21′08″ у. д.HGЯO | |
| Плошча | 15 490 км² |
| Краіна | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Плошча паўвострава — 22 200 км², берагавая лінія 1100 км; цяпер уваходзіць у склад Грэцыі і падзяляецца на 5 акруг (номаў) з 902 тыс. жыхароў.
ГісторыяПравіць
У старажытнасці паўвостраў уключаў вобласці: Аркадыю, Ахею, Эліду, Месенію, Лаконію, Аргаліду, Карынф, Фліунт і Скіён (Сіцыён). Найстаражытнае насельніцтва Пелапанеса, ахейцы у 1104 да н. э. былі выціснены дарыйскімі перасяленцамі з Элады, якія заснавалі некалькі дзяржаў, самай магутным сярод якіх была Спарта, якая пасля кантралявала яго большую частку аж да паразы ад фіванскага войска ў IV стагоддзі да н. э. У 146 годзе да н. э. Пелапанес, падпарадкаваны рымлянамі, утварыў з сярэдняй Грэцыяй правінцыю Ахайю, пасля належыў Візантыі і Венецыі.
У Сярэдневякоўі паўвостраў вядомы як Марэя. У XV ст. заваяваны туркамі, пад валадарствам якіх заставаўся да 1827 г.
ГарадыПравіць
Асноўныя сучасныя гарады Пелапанеса (паводле перапісу 2001 г.):
ЛітаратураПравіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).