Перамір’е ў Віла-Джусці
Перамір’е ў Віла-Джусці скончыла вайну паміж Італіяй і Аўстра-Венгрыяй на Італьянскім фронце падчас Першай сусветнай вайны. Перамір’е было падпісана 3 лістапада 1918 года на віле «Джусці», недалёка ад Падуі ў Венеце, Паўночная Італія, і пачало дзейнічаць праз 24 гадзіны[1].
Перадгісторыя правіць
Да канца кастрычніка 1918 года аўстра-венгерская армія была настолькі стомлена, што яе камандзіры былі вымушаны дамагацца спынення агню.
Заключны этап бітвы пры Віторыа-Венета прывёў бакі ў бязвыхаднае становішча, і войскі Аўстра-Венгрыі пачалі хаатычны адыход. 28 кастрычніка Аўстра-Венгрыя пачала перамовы аб перамір’і, але вагалася падпісаць тэкст перамір’я. Тым часам італьянцы дабраліся да Трэнта і Удзіны і высадзіліся ў Трыесце. Пасля пагрозы спыніць перамовы аўстра-венгры 3 лістапада прынялі перамір’е.
Умовы правіць
Спыненне агню пачнецца ў 15:00 4 лістапада, але аднабаковы загад Вярхоўнага камандавання Аўстра-Венгрыі прымусіў ягоныя войскі спыніць баявыя дзеянні 3 лістапада.
Перамір’е патрабавала ад войскаў Аўстра-Венгрыі вызваліць не толькі ўсю тэрыторыю, акупаваную са жніўня 1914 года, але і Паўднёвы Ціроль, Тарвізіа, даліну Ісонца, Гарыцыю, Трыест, Істрыю, Заходнюю Карніёлу і Далмацыю. Усе германскія сілы павінны быць высланы з Аўстра-Венгрыі на працягу 15 дзён альбо інтэрнаваны, а саюзнікі павінны былі бясплатна карыстацца ўнутранай сувяззю Аўстра-Венгрыі. Аўстра-Венгрыя павінна была таксама дазволіць транзіт армій Траістай Антанты ў напрамак Германіі з поўдня[2]. У лістападзе 1918 года італьянская армія з 20 000 да 22 000 салдат пачала акупаваць Інсбрук і ўвесь Паўночны Ціроль[3].
Пасля вайны Італія далучыла Паўднёвы Ціроль (цяпер Трэнціна-Альта-Аджыджэ / Зюдтыроль ), згодна з сакрэтным Лонданскім дагаворам, а таксама Трыест і Аўстрыйскае Прымор’е.
Падпісанты правіць
Італія правіць
- Генерал-лейтэнант (Tenente Generale) П’етра Бадолья
- Генерал-маёр (Maggior Generale) Счыпіёне Счыпіёні
- Палкоўнік (Colonnello) Туліа Маркеці
- Палкоўнік П’етра Газэра
- Палкоўнік П’етра Маравінья
- Палкоўнік Альберта Парыяні
- Капітан (Capitano) ды Вашэла Франчэска Ацыні
Аўстра-Венгрыя правіць
- Генерал ад інфантэрыі (General der Infanterie) Віктар Вебер Эдлер фон Вебенаў
- Палкоўнік (Oberst) Карл Шнелер
- Фрэгатэн-капітан (Fregattenkapitaen) Ёганес Прынц фон унд цу Лехтэнштайн
- Оберстлейтнант (Oberstleutnant) Дж. В. Нехеджы
- Карветэн-капітан (Korvettenkapitaen) Георг Рытэр фон Звяркоўскі
- Оберстлейтнант Віктар Фрайхер фон Зайлер
- Капітан (Hauptmann) Камільё Ругера
Гл. таксама правіць
- Bollettino della Vittoria, зварот генерала Арманда Дыяза да яго войскаў і нацыі пасля перамір’я
- Трыянонскі дагавор, які тлумачыць удзел Каралеўства Венгрыя ў мірным урэгуляванні
Зноскі
- ↑ Armistice Convention with Austria-Hungary
- ↑ Cervone, Pier Paolo (1994). Vittorio Veneto, l'ultima battaglia [Italian]. Milano: Mursia (Gruppo Editoriale). ISBN 88-425-1775-5.
{{cite book}}: Папярэджанні CS1: невядомая мова (link) - ↑ Di Michele, Andrea. Trento, Bolzano e Innsbruck: L'Occupazione Militare Italiana del Tirolo (1918-1920) [Italian].
{{cite book}}: Папярэджанні CS1: невядомая мова (link)