Плотка, плотка звычайная (Rutilus rutilus) — від рыб сямейства карпавых.

Плотка
Rutilus rutilus Prague Vltava 3.jpg
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Rutilus rutilus Linnaeus, 1758

Wikispecies-logo.svg
Сістэматыка
на Віківідах
Commons-logo.svg
Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  163761
NCBI  48668
EOL  205274

НазваПравіць

Народныя назвы плаціца, плоць, вобліца, караваха, альхоўка.

АпісаннеПравіць

Даўжыня да 30—35 см, маса да 300—400, часам да 700 г. Звычайнымі з’яўляюцца асобіны даўжынёй 15—18 см і масай 100—150 г. Цела прадаўгаватае, сціснутае з бакоў. Галава адносна кароткая. Рот касы, паўніжні, яго верхавіна знаходзіцца на ўзроўні ніжняга краю вока. Радужына аранжавая, з чырвонай плямай у верхняй частцы. Спінны плаўнік невялікі, цёмна-шэры, усечаны, анальны — аранжавы ці чырвоны, крыху выемчаты. Хваставы плаўнік цёмна-шэры, грудныя — бледна-жаўтаватыя, брушныя — аранжавыя ці чырвоныя. Спіна цёмна-бурая або цёмна-зеленаватая, бакі і бруха серабрыстыя. Афарбоўка зменлівая і залежыць ад экалагічных умоў вадаёма. У перыяд нерасту самцы пакрываюцца эпітэляльнымі бугаркамі.

ПашырэннеПравіць

Плотка пашырана ў прэсных і саланаватых водах Еўропы на ўсход ад Паўднёвай Англіі і Пірэнеяў і на поўнач ад Альпаў. У рэках і азёрах Сібіры, Сярэдняй Азіі і Закаўказзі ўтварае шэраг падвідаў. У басейнах Каспійскага і Чорнага мораў жывуць паўпрахадныя падвіды — вобла і таран. На Беларусі адна з найбольш шматлікіх рыб.

Водзіцца ў рэках, поймавых вадаёмах і азёрах, вадасховішчах. Трымаецца ўскраін зараснікаў і вялікіх прагалін паміж імі. Пазбягае заіленых мясцін і хуткага цячэння.

Асаблівасці біялогііПравіць

Чародная рыба. Вясной выходзіць на залітую пойму. Пасля нерасту разыходзіцца па ўсім вадаёме. Харчовы спектр вельмі шырокі, корміцца зоапланктонам, водарасцямі, ракападобнымі бентаса, лічынкамі насякомых.

 
Маляўкі плоткі ў возеры Пейпсі, Эстонія

Полавая спеласць наступае на 3-4-м годзе. Нерастуе ўвесну пры тэмпературы вады 8-10°С. Нераст кожны год адбываецца ў адных і тых жа месцах: каля берагоў, зарослых жорсткай расліннасцю, у поймавых старыцах і азёрах, захламленых месцах вадаёмаў. Клейкую ікру адкладвае на раслінныя рэшткі і смецце. Плоднасць у залежнасці ад узросту ад 700 да 75000 ікрынак. Інкубацыйны перыяд працягваецца 1—2 тыдні. Моладзь спачатку трымаецца на нерасцілішчы, улетку выходзіць у адкрытыя вадаёмы на глыбіню.

Увосень моладзь і дарослая рыба адыходзіць у глыбокія зімавальныя ямы.

ПромыселПравіць

Прамысловая рыба. Малакаштоўная з-за нізкага тэмпа росту. Папулярны аб’ект аматарскага лову.

ЛітаратураПравіць

СпасылкіПравіць