Роберт Гвіскар

Роберт Гвіскар (каля 1015 — 17 ліпеня 1085) — адзін з правадыроў нарманаў, якія ўварваліся ў Італію.

Роберт Гвіскар
старафр.: Robert Viscart
Нараджэнне	1016 Атвіль-ла-Гішар[d], canton of Saint-Sauveur-Lendelin[d], arrondissement of Coutances[d], дэпартамент Манш, рэгіён Ніжняя Нармандыя, Францыя
Смерць	17 ліпеня 1085 Востраў Кефалінія, Кефалонія, Перыферыя Іанічныя астравы, Грэцыя
Месца пахавання	Веноза[d]
Род	Атвілі[d]
Бацька	Танкрэд дэ Гатвіль[d]
Маці	Фрэсенда дэ Атвіль[d]
Жонка	Альберада Буональберга[d] і Сішэльгаіта[d]
Дзеці	Ражэр I Борса[d], Баэмунд I Тарэнцкі, Гі Атвільскі[d], Эма Атвільская[d], Мацільда д'Альтавія[d], Роберт Скаліа[d], Сібіла дэ Атвіль[d], Hélène de Hauteville[d], Héria de Hauteville[d], Mabille de Hauteville[d] і Constance of Sicily[d]
Веравызнанне	хрысціянства
Дзейнасць	палкаводзец
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфічныя звесткі

Удзельнічаў у войнах з візантыйцамі за тэрыторыі ў Паўднёвай Італіі, разбіў войскі Папы Льва IX пры Чывітатэ (1053). 3 1057 граф Апуліі. Папа Мікалай II узаконіў заваяванні Роберта Гвіскара і абвясціў яго ў 1059 герцагам Апуліі, Калабрыі і Сіцыліі, а Роберт Гвіскар прынёс Папу васальную прысягу. Да 1072 валодаў Паўднёвай Італіяй і Сіцыліяй, залажыў асновы Сіцылійскага каралвўства. Папа Грыгорый VII, імкнучыся прыпыніць далейшыя заваяванні Роберта Гвіскара, адлучыў яго ў 1074 ад царквы, але ў 1080 зняў адлучэнне і перадаў таму ў лен усе занятыя ім тэрыторыі. Роберт Гвіскар перамог візантыйскія войскі Аляксея I Камніна ў бітве каля Дырахія (1081). У 1084 прыйшоў на дапамогу Папе Грыгорыю VII, якога ў Рыме трымаў у аблозе імператар Генрых IV. Выцесніў войскі імператара з Рыма, зруйнаваў і разрабаваў горад.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).