Сальфатары
Сальфата́ры[1] — струмені серавадароднага і сярністага газаў, якія выдзяляюцца з трэшчын сценак і дна кратара вулкана, паверхні застываючых лававых патокаў, пірапластычных адкладаў.
Характэрны для патухлых вулканаў (на фумарольнай стадыі). Маюць тэмпературу 100—300 °C. Дамешкі вуглякіслага і іншых газаў, вадзяной пары.
Сальфатарамі таксама называюць вулканы, якія доўгі час і павольна выдзяляюць такія газы (напрыклад, вулкан Сальфатара каля горада Неапаль у Італіі).
Гл. таксама
правіцьЗноскі
Літаратура
правіць- Сальфатары // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 120. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
- Сольфатары // Большая советская энциклопедия. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. — С. 165. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)