Скагерак
Скагера́к[1] (дацк.: Skagerrak, нарв.: Skagerrak, шведск.: Skagerrak) — праліў паміж нарвежскім узбярэжжам Скандынаўскага паўвострава і паўвостравам Ютландыя, які злучае Паўночнае мора з Балтыйскім морам праз праліў Катэгат.
| Скагерак | |
|---|---|
| дацк. Skagerrak, нарв. Skagerrak, шведск. Skagerrak | |
 | |
| Характарыстыкі | |
| Шырыня | 80—150 км |
| Даўжыня | 225 км |
| Найбольшая глыбіня | 809 м |
| Размяшчэнне | |
| 57°50′50″ пн. ш. 9°04′23″ у. д.HGЯO | |
| Звязвае | Паўночнае мора, Балтыйскае мора |
| Раздзяляе | Скандынаўскі паўвостраў і паўвостраў Ютландыя |
| Краіны | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Даўжыня 240 (255[1]) км, шырыня 80—90 (80—150[1]) км. Глыбіня дасягае 700 метраў у раёне Нарвежскай траншэі. Найбольшая глыбіня на фарватары — 53[1] м. Салёнасць вады ў праліве — 30 ‰. Флора і фаўна прадстаўлена каля 2000 марскіх відаў.
Скагерак быў стратэгічна важнай пазіцыяй для Германіі падчас абедзвюх сусветных войн. Падчас Першай сусветнай вайны тут адбылася адна з найбуйнейшых марскіх бітваў — Ютландская бітва.
Неабходнасць кантролю над пралівам паслужыла для Германіі адной з прычын для ўварвання ў Данію і Нарвегію падчас Другой сусветнай вайны.
Прадстаўнікі фаўны правіць
Выявы правіць
Зноскі
Літаратура правіць
- Скагерак // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 431. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).