Су Шы
Су Шы (кіт. спр. 苏轼, піньінь Sū Shì), які выступаў пад псеўданімам Су Дунпо (кіт. спр. 苏东坡, піньінь Sū Dōngpō) (8 студзеня 1037, Мэйшань, Імперыя Сун — 24 жніўня 1101, Чанчжоу, Імперыя Сун) — кітайскі паэт, эсэіст, мастак, каліграф, чайны майстар і дзяржаўны дзеяч Сун.
Су Шы | |
---|---|
кіт.: 蘇軾 кіт.: 苏轼 | |
Дата нараджэння | 8 студзеня 1037 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 24 жніўня 1101 (64 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Su Xun[d][1] |
Маці | Cheng(Wife of Su xun)[d][1] |
Жонка | Wang Fu[d][1], Wang Zhaoyun[d], Wang Runzhi[d][1] і Zhaoyun[d][1] |
Дзеці | Su Guo[d][1], Su Dai[d][1] і Su Mai[d][1] |
Род дзейнасці | паэт, пісьменнік, мастак, фармацэўт, каліграф, гісторык, эрудыт, палітык, музыкант, эсэіст |
Навуковая сфера | паэзія і палітыка |
Навуковая ступень | цзіньшы[d] (1057) |
Цытаты ў Вікіцытатніку | |
Творы ў Вікікрыніцах | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфія
правіцьСу Шы нарадзіўся ў Мэйчжоу ля падножжа гары Эмэйшань у сям’і вядомага навукоўца. Пры праходжанні кэцзюя юны Су Шы пабіў экзаменатараў сваёй мудрасцю. За сваю доўгую кар’еру змяніў нямала саноўніцкіх пастоў, кіраваў рознымі правінцыямі, удзельнічаў у абмеркаванні планаў рэфармавання сістэмы дзяржаўнага кіравання.
Падобна да шматлікіх іншых сучаснікаў, Су Шы не прыняў «новы палітычны курс» міністра Ван Аньшы, за што ў 1079 годзе перавёўся ў вёску на 5 ці 7 гадоў. Замест таго, каб гараваць аб галечы і забыцці, Су Шы захапляўся прыродай правінцыі Хэбэй і пісаў вершы, якія ўвайшлі ў лік жамчужын кітайскай паэзіі. Іх адметныя рысы — аптымістычнае светаадчуванне і фармальнае наватарства.
Па вяртанні да двара Су Шы прымірыўся з Ван Аньшы і нават абменьваўся з ім вершаванымі пасланнямі. Разам з Шэнь Ко ён займаўся складаннем трактата аб лячэбных травах. У 1094 годзе ён быў зноў выдалены ад двара, на гэты раз у Паўднёвую правінцыю Гуандун, дзе пасяліўся ў мястэчку Дунпо («усходні схіл»), назва якога стала яго псеўданімам.
На вершы Су Шы напісана песня групы Аліса «Лодка».
Гастраном
правіцьСу называюць адным з чатырох класічных кітайскіх гастраномаў. Астатнія трое — Ні Цзань (1301—1374 гг.), Сюй Вэй (1521—1593 гг.) і Юань Мэй (1716—1797 гг.)[3]. Існуе легенда, для якой няма ніякіх доказаў, што ён выпадкова вынайшаў вядомую страву свініну дунпо . Распавядаюць, што аднойчы Су Дунпо вырашыў прыгатаваць тушаную свініну. Затым стары сябар наведаў яго падчас гатавання і выклікаў на партыю ў кітайскія шахматы. Су зусім забыўся пра страву, якая да таго часу стала надзвычай густой, пакуль яе вельмі духмяны пах не нагадаў яму пра гэта. Аднак некаторыя легенды паказваюць на адваротнае: жыхары вёскі проста назвалі страву са свініны ў яго гонар пасля яго смерці. Таксама магчыма, што страва проста яму магла спадабацца[4].
Су, каб растлумачыць свае вегетарыянскія схільнасці, сказаў, што яму ніколі не падабалася забіваць жывёл для свайго абедзеннага стала, але ў яго была цяга да пэўных прадуктаў, такіх як малюскі, таму ён не мог утрымацца. Калі ён трапіў у турму, яго погляды змяніліся: «З таго часу, як я трапіў у турму, я не забіў ніводнай істоты… адчуўшы на сабе такую трывогу і небяспеку, калі я адчуваў сябе дакладна курыцай, якая чакае на кухні, я не магу больш прычыняць ніякай шкоды жывой істоце і прымусіць яго пакутаваць ад невымернага страху і болю проста для таго, каб дагадзіць свайму смаку»[5].
Беларускія пераклады
правіцьНа беларускую мову перакладаў Мікола Мятліцкі.
Зноскі
- ↑ а б в г д е ё ж з і China Biographical Database
- ↑ https://baike.baidu.com/item/%E8%8B%8F%E8%BD%BC/53906
- ↑ Endymion Wilkinson, Chinese History: A Manual (Cambridge, MA.: Harvard University Press, Rev. and enl., 2000): 634.
- ↑ Hsiang-Ju Lin and Tsuifeng Lin, with a Foreword and Introduction by Lin Yutang, Chinese Gastronomy. New York,: Hastings House, 1969 ISBN 0-8038-1131-4. Various reprints, p 55.
- ↑ Egan, Word, Image, and Deed, p. 52-53.
Літаратура
правіць- Су Дун-по. Стихи, мелодии, поэмы. М.: Художественная литература, 1975.
- Cу Ши. Лес записей Дун-по. Записки из Чоучи / Перевод и комментарии И. А. Алимова // Алимов И. А. Лес записей: Китайские авторские сборники X—XIII вв. в очерках и переводах. СПб.: Петербургское Востоковедение, 2009. С. 459—516; 516—527. — ISBN 978-5-85803-407-0
- [ Cюй Юаньчун ; 許淵冲 ] Xu Yuanchong (translator). Selected Poems of Su Shi. [ Chinese with English translations ]. Hunan: Hunan People’s Publishing House, 2007.
- Watson, Burton (translator). Selected Poems of Su Tung-p’o. [ English translation ]. Copper Canyon Press, 1994.
- Голубев И. О. Су Дун-по и его поэзия // Су Дун-по. Стихи, мелодии, поэмы. М., 1975.
- Голубев И. О. Обвинители и защитники поэта Су Ши // Проблемы Дальнего Востока. 1973. № 1.
- Лапина 3. Г. Политическая борьба в средневековом Китае: 40—70 гг. XI в. М.: Наука, 1970.
- Мартынов А. С. Буддизм и конфуцианцы: Су Дун-по и Чжу Си // Буддизм, государство и общество в странах Центральной и Восточной Азии в средние века [: сб.]. М.: Наука, ГРВЛ, 1982. С. 206—316.
- Egan, Ronald. Word, Image, and Deed in the Life of Su Shi. Cambridge (Mass.): Harvard University Press, Harvard-Yenching Institute Monograph Series, 1994. — ISBN 0-674-95598-6.
- Yang, Vincent. Nature and Self: A Study of the Poetry of Su Dongpo, With Comparisons to the Poetry of William Wordsworth . Peter Lang, 1989. (American University Studies, Series III) — ISBN 0-8204-0939-1