Сферычная астраномія
Сферы́чная астрано́мія[1] — раздзел астраметрыі, які распрацоўвае матэматычныя метады вызначэння сапраўднага становішча і руху нябесных цел у касмічнай прасторы паводле іх бачных становішчаў і перамяшчэнняў на нябеснай сферы.
Матэматычны апарат сферычнай астраноміі — сферычная трыганаметрыя, асноўнае паняцце — нябесная сфера. Устанаўлівае сістэму нябесных каардынат, вызначае асноўныя элементы нябеснай сферы, распрацоўвае метады ўліку заканамерных змен нябесных каардынат у выніку прэцэсіі, нутацыі, рэфракцыі і аберацыі святла, паралактычных зрушэнняў, а таксама тэорыі вызначэння дакладнага часу. Дае магчымасць рашаць задачы практычнай астраноміі: вызначаць час і азімуты ўсходу і захаду Сонца, Месяца, зорак, геаграфічныя каардынаты месца назірання.
Крыніцы
правіцьЛітаратура
правіць- Шымбалёў А. А. Сферы́чная астрано́мія // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 302. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Сферическая астрономия // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
- Жаров В. Е. Сферическая астрономия. — М., 2006. — 480 с. — (Монографии и учебники). — 500 экз. — ISBN 5-85099-168-9. (руск.)