Сяргей Леанідавіч Краснапёраў

Сяргей Леанідавіч Краснапёраў
Сяргей Леанідавіч Краснапёраў
Дата нараджэння	23 ліпеня 1923
Месца нараджэння	Пакроўка[d], Асінскі павет[d], Пермская губерня, РСФСР, СССР;
Дата смерці	24 чэрвеня 1944 (20 гадоў)
Месца смерці	Светлагорскі раён, Беларусь;
Месца пахавання	Чэрнін;
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Ваенна-паветраныя сілы
Гады службы	1940—1944
Званне	Старшы лейтэнант ВПС СССР
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сяргей Леанідавіч Краснапёраў (23 ліпеня 1923 — 24 чэрвеня 1944) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, камандзір звяна 502-га штурмавога авіяцыйнага палка 214-й штурмавой авіяцыйнай дывізіі 4-й паветранай арміі Паўночна-Каўказскага фронту, старшы лейтэнант. Герой Савецкага Саюза (1944).

Біяграфія

Нарадзіўся 23 ліпеня 1923 года ў вёсцы Пакроўка цяпер Чарнушынскага раёна Пермскага края. У 1928 годзе яго сям’я пераязджае ў вёску Міхайлаўка Чарнушкінскага раёна. Скончыў няпоўную сярэднюю школу. У 1937 годзе паступіў у Сарапульскі кааператыўны тэхнікум, а з 1939 годзе паралельна займаецца ў Сарапульскім аэраклубе.

У 1940 годзе пасля заканчэння тэхнікума паступіў у Балашовскую ваенную авіяцыйную школу, якую заканчвае ў лістападзе 1942 года са спецыяльнасцю лётчык-штурмавік.

На франтах Вялікай Айчыннай вайны з лістапада 1942 года ў складзе 765-га штурмавога авіяцыйнага палка. Баявое хрышчэнне атрымаў падчас Сталінградскай бітвы, за ўдзел у якой атрымаў ордэн Чырвонай Зоркі.

З студзеня 1943 года ў складзе 502-га штурмавога авіяцыйнага палка.

14 сакавіка 1943 года С. Л. Краснапёраў здзяйсняе адзін за іншым два вылеты на штурмоўку порта Тэмрук. Вядучы шасцёрку «ілаў», ён падпаліў каля прычала порта катэр. Падчас другога вылету варожы снарад трапіў у матор самалёта Краснапёрава. Лётчык выключыў запальванне, перакрыў бензін і паспрабаваў давесці самалёт да лініі фронту. Аднак, калі праз некалькі хвілін стала ясна, што выратаваць самалёт не атрымаецца, застаўся толькі адзін выхад: ісці на пасадку. А пад крылом — суцэльнае балота. Ледзь падпалены самалёт закрануў фюзеляжам балотных купін, і Краснапёраў паспеў выскачыць з самалёта і ледзь адбегчы ў бок, прагрымеў выбух… Праз плаўні, па прасёлкавых дарогах некалькі дзён дабіраўся да сваіх.

Помнік Сяргею Леанідавічу Краснапёраву ў горадзе Чарнушка, адкрыты 10 чэрвеня 1984 года.

23 сакавіка 1943 года двума вылетамі С. Л. Краснапёраў знішчыў аўтакалону ў раёне станцыі Крымскай. Была знішчана адна аўтамашына і створана два ачагі пажару.

4 красавіка 1943 года С. Л. Краснапёраў штурмаваў жывую сілу і агнявыя сродкі ў раёне вышыні 204,3. У наступным вылеце штурмаваў артылерыю і агнявыя кропкі ў раёне станцыі Крымская. Пры гэтым знішчыў два танкі, адну гармату і мінамёт.

Да жніўня 1943 года здзейсніў 74 баявыя вылеты на штурмоўку жывой сілы і баявой тэхнікі праціўніка. Як аднаму з лепшых, яму 20 разоў давяралася вадзіць на штурмоўку групы «ілаў», і заўсёды ён выконваў баявое заданне. Ім асабіста знішчана 6 танкаў, 70 аўтамашын, 35 павозак з грузам, 10 гармат, 3 мінамёты, 5 кропак зенітнай артылерыі, 7 кулямётаў, 3 цягача, 5 дзотаў, склад з боепрыпасамі, патоплены катэр, самаходная баржа, знішчаны дзве пераправы праз Кубань.

У кастрычніку 1943 года лейтэнант С. Л. Краснапёраў камандзіруецца на вучобу ў Вышэйшую афіцэрскую школу ВПС, якую скончыў у маі 1944 года.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 4 студзеня 1944 года за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм малодшаму лейтэнанту Краснапёраву Сяргею Леанідавічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» (№ 3250)^[1].

Пасля заканчэння Вышэйшай афіцэрскай школы ВПС атрымлівае прызначэнне ў 874-ы штурмавы авіяцыйны полк на 1-ы Беларускі фронт.

Тут 24 чэрвеня 1944 года ў ходзе аперацыі «Баграціён» пасля паспяхова выкананага задання самалёт, пілатуемы экіпажам у складзе камандзіра старшага лейтэнанта С. Л. Краснапёрава і стралка інжынер-капітана Беўзюкова, быў падбіты, загарэўся і ўпаў у балота. Абодва члена экіпажа загінулі.

Пахаваны ў брацкай магіле ў цэнтры вёскі Чэрнін.

Узнагароды

Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза (04.02.1944, № 3250).
Ордэн Леніна (04.02.1944).
Ордэн Чырвонага Сцяга.
Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені.
Ордэн Чырвонай Зоркі.

Памяць

Помнік С. Л. Краснапёраву адкрыты 10 чэрвеня 1984 года ў горадзе Чарнушка на вул. Леніна перад клубам «Энтузіяст». (Аўтар помніка — пермскі скульптар А. А. Уральскі).
Бюст С. Краснапёрава Л. у ліку 12 Герояў Савецкага Саюза і 2 поўных кавалераў ордэна Славы, жыхароў Чарнушынскага раёна, усталяваны на Алеі Славы, адкрытай 9 траўня 2010 года ў горадзе Чарнушка.
У горадзе Сарапул імем С. Л. Краснапёрава названая вуліца.
На будынку, дзе размяшчаўся Сарапульскі кааператыўны тэхнікум, устаноўлена мемарыяльная дошка.
У горадзе Светлагорск Гомельскай вобласці Рэспублікі Беларусь імем С. Л. Краснапёрава названая вуліца.

Зноскі

↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза офицерскому составу военно-воздушных сил Красной Армии» от 4 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 17 февраля (№ 10 (270)). — С. 1

Літаратура

Н. А. Козлова. История Чернушкинского района: Материалы к урокам по историческому краеведению / под общ. ред. к.и.н. Н. Д. Волошина. — Пермь: пермское книжное издательство, 2006. — 1000 экз.

Спасылкі

Сяргей Леанідавіч Краснапёраў на сайце «Героі краіны»

[1] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза офицерскому составу военно-воздушных сил Красной Армии» от 4 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 17 февраля (№ 10 (270)). — С. 1

[1]