Тэадорых Вялікі
Тэадорых I Вялікі (451?-526, Равена) — правадыр германскага племені остготаў. Захапіўшы ў 489—493 гадах Апенінскі паўвостраў ды забіўшы валадара Італіі Адаакра, стварыў остгоцкае каралеўства.
Тэадорых | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
гоцк.: 𐌸𐌹𐌿𐌳𐌰𐍂𐌴𐌹𐌺𐍃 (Þiudareiks), лац.: Flāvius Theodoricus, грэч. Θευδέριχος, стар.-англ.: Þēodrīc, ням.: Dietrich von Bern, ісл.: Þjóðrekr, Þiðrek | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Тэадэмір | ||||||
Пераемнік | Аталарых | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Адаакр | ||||||
Пераемнік | Аталарых | ||||||
Нараджэнне |
12 мая 454 |
||||||
Смерць |
30 жніўня 526[1][2] (72 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Амалы[d] | ||||||
Бацька | Тэадэмір[4][1][…] | ||||||
Маці | Эрэліева[d] | ||||||
Жонка | Аўдафледа[d][5] | ||||||
Дзеці | Амаласунта[d][6][7][…], Тэадэгонда[d] і Астрагота[d] | ||||||
Веравызнанне | Арыянства | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
У адрозненне ад іншых «варварскіх каралёў» Тэадорых захаваў інстытуты рымскага кіравання і права, не чыніў перашкоды дзеячам антычнае культуры і каталіцкай царквы.
Ажаніўся з сястрою караля франкаў Хлодвіга Аўдафледай.
Стаў героем германскага народнага эпасу пад імем Дзітрых Бернскі.
Зноскі
правіць- ↑ а б И. Г. Теодорих Великий // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1901. — Т. XXXIIа. — С. 882–885.
- ↑ T. H. Theodoric // Encyclopædia Britannica: a dictionary of arts, sciences, literature and general information / H. Chisholm — 11 — New York, Cambridge, England: University Press, 1911. — Vol. 26. — P. 768–769.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #11862167X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
- ↑ А. Г—б Теодемир // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1901. — Т. XXXIIа. — С. 878.
- ↑ Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 52–53. — ISBN 978-2-9501509-3-6
- ↑ Амаласонта // Энциклопедический лексикон — СПб.: 1835. — Т. 2. — С. 64–66.
- ↑ Dahn F. Amalasvintha // Allgemeine Deutsche Biographie — L: 1875. — Т. 1. — S. 380–382.