Уладзімір Валадаравіч
| Уладзімір Валадаравіч | |
|---|---|
 | |
| Нараджэнне | 1104 |
| Смерць | 1153 |
| Род | Рурыкавічы |
| Бацька | Валадар Расціславіч |
| Маці | NN von Pommern[d][1] |
| Дзеці | Яраслаў Асмамысл і Maria[d] |
Уладзімір Валадаравіч (? — люты 1153, Галіч) — князь галіцкі (1141—44, 1145—1153).
Біяграфія
правіцьЗ дынастыі Рурыкавічаў, сын Валадара Расціславіча, бацька Яраслава Уладзіміравіча Асмамысла.
Пасля смерці бацькі (1125) атрымаў гарады Звянігарад і Белз з воласцямі. У 1125-26 паспяхова вытрымаў барацьбу з братам — перамышльскім князем Расціславам Валадаравічам, які спрабаваў пазбавіць яго ўладанняў. Пасля смерці брата далучыў да сваіх уладанняў Пярэмышль, перадаўшы пляменніку — Івану Расціславічу Берладніку Звянігарад. У 1130-я гады аказваў падтрымку венгерскаму каралю Бела II ў барацьбе з польскімі князямі. У 1139 падтрымаў Усевалада Ольгавіча, які стаў кіеўскім князем і здзейсніў разам са стрыечным братам Іванам Васількавічам няўдалы паход супраць уладзіміра-валынскага князя Ізяслава Мсціславіча. Пасля смерці Івана Васільковіча (1141) далучыў яго ўладанні да сваіх, зрабіў сваёй сталіцай Галіч.
Неўзабаве ўскладніліся адносіны Уладзіміра Валадаравіча з кіеўскім князем Усеваладам Ольгавічам, што стала вынікам укняжання ва Уладзіміры-Валынскім у канцы 1142 года сына кіеўскага князя — Святаслава Усеваладавіча. Уладзімір Валадаравіч баяўся, што ўкняжанне Святаслава перашкодзіць планам пашырэння яго ўплыву на паўднёвым захадзе Русі. У 1144 супраць Уладзіміра выступіла магутная княжая кааліцыя на чале з Усеваладам Ольгавічам. Не маючы магчымасці супрацьстаяць гэтым сілам, Уладзімір звярнуўся да Ігара з просьбай прымірыць яго з братам у абмен на будучую падтрымку прэтэнзій апошняга на кіеўскі сталец. У выніку быў заключаны мір, Уладзімір Валадаравіч заплаціў кіеўскаму князю 1200 (па іншых дадзеных — 1400) грыўняў срэбра, а Усевалад Ольгавіч вярнуў яму два гарады — Ушыцу і Мікулін, захопленыя ўдзельнікам паходу князем Ізяславам Давыдавічам. У ходзе гэтай кампаніі Уладзімір Валадаравіч страціў Галіч, дзе па запрашэнні мясцовых баяраў укняжыўся яго пляменнік — звенігародскі князь Іван Берладнік.
Аднак ужо ў лютым 1145 года Уладзімір Валадаравіч вярнуў сабе Галіч. У 1146 ён захапіў памежны горад Кіеўскага княства Прылукі. У адказ кіеўскі князь распачаў няўдалы паход на Галіч. У ходзе супрацьстаяння Ізяслава Мсціславіча і Юрыя Уладзіміравіча Далгарукага ў барацьбе за Кіеў Уладзімір Валадаравіч з 1150 г. выступаў на баку апошняга. У лютым 1150 г. стаў пасрэднікам на іх перамовах, а неўзабаве ажаніў сына Яраслава на дачцы Юрыя Далгарукага Вользе. Пасля захопу Кіева Ізяславам Мсціславічам у жніўні 1150 года падыход войск Уладзіміра Валадаравіча прымусіў яго пакінуць горад. У канцы жніўня ці пачатку верасня, пасля новага ўступлення ў Кіеў Юрыя Далгарукага, у Кіева-Пячэрскім манастыры Уладзімір Валадаравіч і Юрый Далгарукі аформілі дагаворам ваенны саюз. Вяртаючыся ў Галіч, Уладзімір Валадаравіч выбіў з Пагарыння Мсціслава Ізяславіча і беспаспяхова спрабаваў захапіць Луцк. Восенню 1150 г. па просьбе Ізяслава Мсціславіча венгерскія войскі атакавалі Галіцкае княства, узялі горад Санак і спустошылі наваколлі Пярэмышлі.
У лютым — сакавіку 1151 г. Уладзімір Валадаравіч здзейсніў паход на Кіеў, беспаспяхова спрабуючы прадухіліць ўкняжанне там Ізяслава Мсціславіча. На зваротным шляху перабіў каля г. Сапогынь венг. «дапамагчы», якую вёў бацьку Мсціслаў Ізяславіч. Верагодна, тады ж Уладзімір Валадаравіч здолеў захапіць горад Бужск на Валыні, а таксама гарады Шумск, Ціхомль, Выгашаў і Гнайніцу ў Пагарынні.
У 1152 супраць яго здзейсніў паход Ізяслаў Мсціславіч пры актыўнай падтрымцы венгерскага караля Гейзы II. Пасля паразы пад Пярэмышлі, зразумеўшы бескарыснасць супраціву і прыкінуўшыся цяжкапараненым, Уладзімір прасіў венгерскага караля спыніць ваенныя дзеянні, падмацоўваючы просьбы каштоўнымі падарункамі арцыбіскупу і асяроддзю караля. У выніку быў заключаны мір пры ўмове вяртання Уладзімірам захопленых гарадоў кіеўскаму князю, аднак спроба Ізяслава Мсціславіча пасадзіць там сваіх пасаднікаў скончылася няўдачай. Увосень 1152 Уладзімір Валадаравіч спрабаваў прыйсці на дапамогу саюзнікам — Юрыю Далгарукаму і ноўгарад-северскаму князю Святаславу Ольгавічу, якія аблажылі Чарнігаў, аднак гэтая спроба была спынена кіеўскім князем.
У пачатку 1153 года Уладзімір Валадаравіч фактычна выгнаў з Галіча пасла кіеўскага князя баярына Пятра Барыславіча, адпраўленага да яго з патрабаваннем вярнуць незаконна занятыя ім гарады, пасля чаго раптоўна памёр.