Уладзімір Аляксеевіч Афанасьеў
Уладзімір Аляксеевіч Афана́сьеў (нар. 5 ліпеня 1913, Пецярбург — 1998) — беларускі і таджыкскі архітэктар. Заслужаны дзеяч мастацтваў Таджыкскай ССР (1964).
| Уладзімір Аляксеевіч Афанасьеў | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 5 ліпеня 1913 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 1998 |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Член у | |
| Узнагароды | |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся 5 ліпеня 1913 года ў Пецярбургу ў рускай дваранскай сям’і; яго бацька, Аляксей Дзмітрыевіч, генерал-лейтэнант царскай арміі, у 1917 годзе камандаваў рускім корпусам у Фінляндыі[1].
Скончыў у 1943 годзе Ленінградскі інстытут жывапісу, скульптуры і архітэктуры Усерасійскай АМ.
Працаваў галоўным архітэктарам гарадоў Чарнаўцы (1944—1946), Ліепая (1949—1950), Іркуцка (1952—1954), кіраўніком архітэктурных майстэрняў праектных інстытутаў у Львове (1946—1948), Літпраекта ў Вільнюсе (1950—1952), Таджыкпраекта ў Душанбэ (1954—1966). Дацэнт Ленінградскага інжынерна-будаўнічага інстытута (1948—1949). У 1966—1976[2] кіраўнік архітэктурнай майстэрні, у 1976—1983[3] галоўны архітэктар праектаў інстытута «Мінскпраект».
З 1994 года арганізатар і кіраўнік Беларускага Дваранскага сходу[4].
Член Саюза архітэктараў СССР з 1944 года. Пражываў у Мінску[3].
Творы
правіць.JPG)
Асноўныя работы ва Украіне і Літве: помнік савецкім воінам-вызваліцелям у Львове, будынак Міністэрства лясной гаспадаркі Літоўскай ССР (1954), жылыя дамы па праспекце Леніна ў Вільнюсе[3].
Асноўныя работы ў Душанбэ: Дом радыё, будынак Саюза мастакоў[3], чатырохпавярховы жылы «дом на слупах» з убудаваным паверхам на рагу праспекта Леніна і вуліцы Камсамольскай (1955—1957), аэравакзал, 4-5-павярховыя жылыя дамы на плошчы Путоўскага (1958−1964)[1].
.JPG)
_p33.jpg)
Асноўныя работы ў Мінску: Рэспубліканскай канторы Будбанка (1975—1977)[2], 10-павярховы[3] жылы дом па вул. Я. Купалы (1970—1971)[2], ансамбль 14-павярховых жылых дамоў з установамі абслугоўвання[3] на Партызанскім праспекце (1975—1976)[2], будынкі Беларускага інстытута фізічнай культуры па праспекце Машэрава[2] (1985, кіраўнік аўтарскага калектыва[3]).
Узнагароды
правіцьУзнагароджаны медалямі, Ганаровай граматай Прэзідыума Вярхоўнага Савета Таджыкскай ССР (1963). Першыя прэміі за помнік ахвярам фашызму ў Латвійскай ССР (1949) і за Дом урада ў Вільнюсе (1952) на рэспубліканскіх конкурсах.
Сям’я
правіцьАд першага шлюбу меў сына Валянціна. У другім шлюбе з Наталляй, ад якой меў двух сыноў — Аляксея і Уладзіміра.
Зноскі
- ↑ а б Маэстро Высоты. Часть I(недаступная спасылка)
- ↑ а б в г д Афанасьеў Уладзімір Аляксеевіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
- ↑ а б в г д е ё Афанасьев Владимир Алексеевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
- ↑ Дворянский календарь: справочная родословная книга российского дворянства, Том 6
Літаратура
правіць- Афанасьеў Уладзімір Аляксеевіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
- Афанасьев Владимир Алексеевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)