Фёдар Іларыёнавіч Паўлоўскі

адзін з арганізатараў і кіраўнікоў партызанскага руху на тэрыторыі Палескай вобласці ў Вялікую Айчынную вайну, Герой Савецкага Саюза

Фё́дар Іларыё́навіч Паўло́ўскі (27 лістапада 1908, вёска Міхайлаўка (цяпер гарадскі пасёлак), Запарожская вобласць, Украіна — 6 красавіка 1989, Мінск, Беларусь) — адзін з арганізатараў і кіраўнікоў партызанскага руху на тэрыторыі Палескай вобласці падчас Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1941).

Фёдар Іларыёнавіч Паўлоўскі
Дата нараджэння 27 лістапада 1908(1908-11-27)
Месца нараджэння вёска Міхайлаўка,
Расійская імперыя
(цяпер Запарожская вобласць Украіны)
Дата смерці 6 красавіка 1989(1989-04-06) (80 гадоў)
Месца смерці Мінск,
Беларуская ССР,
СССР
Грамадзянства
Прыналежнасць  Расійская імперыя
Сцяг СССР СССР
Род войскаў Партызаны
Гады службы 1930—1944
Званне
палкоўнік
Палкоўнік
Палкоўнік
Камандаваў камандзір партызанскага атрада «Чырвоны Кастрычнік» Палескай вобласці
Бітвы/войны Савецка-фінская вайна,
Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна Ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі Ордэн Айчыннай вайны I ступені Ордэн Чырвонай Зоркі
Медаль «Партызану Айчыннай вайны» 1 ступені
Медаль «Партызану Айчыннай вайны» II ступені
Медаль «Партызану Айчыннай вайны» II ступені
Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»

Біяграфія правіць

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Украінец. Закончыў няпоўную сярэднюю школу, курсы савецкага будаўніцтва ў Маскве. Працаваў забойшчыкам на шахце Грузская ў Данбасе.

З 1930 года — у Чырвонай Арміі. З 1932 года — член ВКП(б). У 1932 годзе скончыў палкавую кавалерыйскую школу. Удзельнік баёў з японцамі каля возера Хасан у 1939 годзе, савецка-фінляндскай вайны 1939—1940 гадоў. У 1940 годзе скончыў курсы палітсастава. З 1940 года да пачатку Вялікай Айчыннай вайны — упаўнаважаны наркамата загатовак па Акцябрскаму раёну Палескай вобласці.

У чэрвені 1941 года разам з першым сакратаром Акцябрскага райкама КП(б)Б Ц. П. Бумажковым стварыў знішчальны батальён, які пазней ператварыўся ў партызанскі атрад «Чырвоны Кастрычнік», адзін з першых на Беларусі, і стаў яго камандзірам. Атрад у час наступлення нямецкіх войскаў летам 1941 года дзейнічаў у іх тыле і на пярэдняй лініі, праводзіў дыверсіі, знішчаў масты, тэхніку і жывую сілу праціўніка, а 16-18 ліпеня 1941 года ва ўзаемадзеянні з часткамі Чырвонай Арміі пры падтрымцы браняпоезда разграміў штаб нямецкай дывізіі ў вёсцы Воземля Акцябрскага раёна.

За ўмелае кіраўніцтва партызанскім атрадам і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 6 жніўня 1941 года Паўлоўскаму разам з Бумажковым было прысвоена званне Героеў Савецкага Саюза — першым з партызан у Вялікую Айчынную вайну[1].

Да канца верасня 1941 года «Чырвоны Кастрычнік» пад кіраўніцтвам Паўлоўскага вызваліў ад акупантаў многія населеныя пункты Акцябрскага раёна, што дало пачатак існаванню Акцябрскай партызанскай зоне з цэнтрам у Рудабелцы, а да канца 1941 года партызаны поўнасцю ачысцілі ад акупантаў Акцябрскі раён.

У студзені 1942 года партызанскі атрад Ф. І. Паўлоўскага сумесна з атрадам А. І. Далідовіча разграміў гарнізон акупантаў у райцэнтры Капаткевічы і вызваліў іх ад ворага. У тым жа месяцы пасля нарады з кіраўніцтвам усіх суседніх партызанскіх атрадаў было створана Палескае партызанскае аб’яднанне, ці г. зв. «гарнізон Паўлоўскага» — правобраз будучых партызанскіх брыгад. У лютым 1942 года гэтым аб’яднаннем быў вызвалены ад гітлераўцаў другі раённы цэнтр — Азарычы. Усяго ў выніку маштабнага рэйда «гарнізона Паўлоўскага» ў пачатку 1942 года ад немцаў амаль цалкам былі ачышчаныя Акцябрскі, Капаткевіцкі, Глускі, Даманавіцкі, Жыткавіцкі раёны Палескай вобласці. З пашырэннем партызанскай барацьбы ў маі 1942 на базе атрадаў, што засталіся ў гарнізоне, была створаная 123-я партызанская брыгада імя 25-годдзя БССР, якую ўзначаліў Ф. І. Паўлоўскі (да мая 1944 года).

З красавіка 1943 Паўлоўскі — член Палескага падпольнага абкама КП(б)Б, а з лістапада 1943 года — член Акцябрскага падпольнага райкама КП(б)Б.

Пачынаючы з ліпеня 1944 года палкоўнік Ф. І. Паўлоўскі — у запасе. У 1945—1966 гадах — на кіруючай працы. Жыў у Мінску. Пасля смерці пахаваны на Радзіме — у Міхайлаўцы.

Зноскі

Літаратура правіць

Спасылкі правіць