Фёдар Мікалаевіч Бялевіч
Фёдар Мікалаевіч Бялевіч (Білевіч[1]) (21 мая 1923, станцыя Бада, Хілокскі раён, Чыцінская вобласць — 2 кастрычніка 2004) — старэйшы сяржант Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945)[2].
Фёдар Мікалаевіч Бялевіч | |
---|---|
Дата нараджэння | 21 мая 1923 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 2 кастрычніка 2004 (81 год) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | СССР |
Род войскаў | пяхота |
Гады службы | 1942—1945 |
Званне |
|
Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна |
Узнагароды і званні |
Біяграфія
правіцьФёдар Бялевіч ў рабочай сям’і. Па нацыянальнасці беларус[2]. Атрымаў пачатковую адукацыю, пасля чаго працаваў фармоўшчыкам на цагляным заводзе. У студзені 1942 года быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. Са жніўня таго ж года[2] — на франтах Вялікай Айчыннай вайны, быў наводчыкам станковага кулямёта 738-га стралковага палка 134-й стралковай дывізіі 69-й арміі 1-га Беларускага фронту. Удзельнік баёў пад Сталінградам, Ржэвам, Ярцэвам, вызвалення Беларусі, Польшчы, Берлінскай аперацыі[2].
Вызначыўся падчас баёў у Германіі ля Франкфурта-на-Одэры[2][1].
24 красавіка 1945 года ў ходзе бою ля чыгуначнай станцыі Брызен агнём свайго кулямёта прыціснуў да зямлі атакуючыя сілы пяхоты праціўніка і адбіваў варожыя контратакі 3 гадзіны[2], што спрыяла паспяховаму выкананню баявой задачы батальёнам. Паранены не пакінуў захопленых пазіцый[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 31 сакавіка 1945 Фёдар Бялевіч быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка»[1].
Пасля заканчэння вайны быў дэмабілізаваны. Пражываў у Мінску, працаваў шафёрам аўтатранспартнай калоны № 5[1].
Згодна кнізе Міхаіла Герштэйна «Заблудныя ў часе», улетку 1992 года Бялевіч быў відавочцам НЛА у вёсцы Ліпнікі Смалявіцкага раёна Мінскай вобласці[3].
Таксама узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені і Славы 3-й ступені, а таксама побач медалёў[1]. 15 красавіка 1999 года Указам Прэзідэнта Беларусі быў узнагароджаны ордэнам «За службу Радзіме» 3-й ступені[4].
Зноскі
- ↑ а б в г д е Билевич Фёдор Николаевич (руск.). [1]. Праверана 2012-2-17.
- ↑ а б в г д е Белевич Фёдор Николаевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 49. — 737 с.
- ↑ Михаил Герштейн. «Заблудившиеся во времени». (руск.). [2]. Праверана 2012-2-17.
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 15 апреля 1999 г. № 217. О награждении Героев Советского Союза и полных кавалеров ордена Славы орденом «За службу Родине» II и III степени (руск.)(недаступная спасылка). [3]. Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016. Праверана 2012-2-17.
Літаратура
правіць- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382
- Алешкин А. М. Сердцем на амбразуру. — Иркутск, 1976. — С. 24-28.
- Навечно в сердце народном. — 3-е изд., доп. и испр. — Минск, 1984. — С. 50.
Спасылкі
правіць- Белевич (Билевич) Ф. Н. (руск.)