Elasmotherium sibiricum — вымерлы від насарогаў, які жыў у стэпавай зоне Еўразіі ў плейстацэне.
Захавалася шмат парэшткаў ва Усходняй Еўразіі, такія, як зубы, часткі чэрапа і сківіцы, а таксама некаторыя косткі шкілета[1]. Буйное скопішча выкапняў костак гэтага віду знойдзена ў Саратаўскай вобласці, у месцазнаходжанні «Іргіз 1»[1].
Яго рог дасягаў даўжыні да 2 метраў, а цела мела даўжыню каля 5 метраў. Вага жывёлы дасягала 5 тон.
Жывёла вымерла 29 тысяч гадоў таму, у ходзе масавага познечацвярцічнага вымірання мегафаўны (руск.) (бел.[2], суіснавала з неандэртальцамі і раннімі людзьмі сучаснага тыпу (руск.) (бел.. Паводле калібраваных звестак, шэсць эласматэрыяў датуюцца узростам ад 35 да 40 тысяч гадоў, трынаццаць эласматэрыяў — узростам ад 40 да 47 тысяч гадоў. Прычыны яго знікнення дакладна невядомыя і знаходзяцца ў стадыі абмеркавання. У якасці гіпотэзы разглядаецца рэзкае пахаладанне клімату ў пачатку апошняга ледавіковага максімуму, якое выклікала павышэнне ўзроўню снежнага покрыва зімой і знікненне стэпавай расліннасці, асноўнай дыеты гэтага віду. У выніку, гэтыя насарогі вымушаныя былі перайсці на харчаванне неўласцівай для іх хмызняковай і лясной расліннасцю незадоўга да свайго вымірання[2]. Дадатковым, ці нават вырашальным, негатыўным фактарам магло стаць паляванне першабытных людзей, паколькі эласматэрыі да гэтага перажылі мноства змен клімату[3][4]. На адным з выкапнёвых чэрапаў эласматэрыя знойдзены загоены след ад удару пікападобнай прыладай.
Секвенаванне мітахандрыяльнай ДНК Elasmotherium sibiricum паказала, што ён адкалоўся ад сучаснай групы насарогаў каля 50-40 млн гадоў таму[5][6][3].
Зноскі
- ↑ а б Petrova, Ekaterina. New data about the skull of the Elasmotherium sibiricum // Quaternary stratigraphy and paleontology of the Southern Russia: connections between Europe, Africa and Asia: Abstracts of the International INQUA-SEQS Conference (Rostov-on-Don, June 21–26, 2010) = Четвертичная стратиграфия и палеонтология Южной России: взаимосвязи между Европой, Африкой и Азией / Edited by V.V. Titov, A.S. Tesakov. — Rostov-on-Don: Insitute of the Russian Academy of Sciences Southern Scientific Centre RAS, 2010. — P. 121—122. — 228 p. — ISBN 978-5-902982-83-8.
- ↑ а б Pavel Kosintsev, Kieren J. Mitchell, Thibaut Devièse, Johannes van der Plicht, Margot Kuitems Evolution and extinction of the giant rhinoceros Elasmotherium sibiricum sheds light on late Quaternary megafaunal extinctions. — 2019-01. — В. 1. — Т. 3. — С. 31–38. — ISSN 2397-334X. — DOI:10.1038/s41559-018-0722-0 Архівавана з першакрыніцы 6 кастрычніка 2021.
- ↑ а б «Сибирский единорог» жил на Земле вместе с ранними представителями современного человека (нявызн.). «Научная Россия» (28 лістапада 2018). Архівавана з першакрыніцы 2 снежня 2018. Праверана 14 лістапада 2019.]
- ↑ Жегалло В.И, Каландадзе Н.Н., Шаповалов А.В., Бессуднова З.А., Носкова Н.Г., Тесакова Е.М.. Об ископаемых носорогах эласмотериях (с привлечением материалов из коллекций Геологического музея им. В.И. Вернадского РАН) (нявызн.). www.evolbiol.ru. VM-Novitates. Новости из Геологического музея им. В. И. Вернадского. 2002. № 9. 48 с.. Архівавана з першакрыніцы 28 лістапада 2020. Праверана 20 лістапада 2020.
- ↑ Садыкова, Нина. «Cибирские единороги» эласмотерии не вымерли 200 тысяч лет назад (нявызн.). Институт экологии растений и животных УрО РАН (руск.) (бел. (26 лістапада 2018). Архівавана з першакрыніцы 27 ліпеня 2019. Праверана 14 лістапада 2019.]
- ↑ Briggs, Helen. 'Siberian unicorn' walked Earth with humans (нявызн.). BBC News (27 лістапада 2018). Архівавана з першакрыніцы 9 верасня 2019. Праверана 14 лістапада 2019.
