Від жыў у перыяд ад 30 да 12 тысяч гадоў таму на астравах Чанел і накшталт насялялай на іх да нашых дзён Urocyon littoralis выяўляў астраўную карлікавасць(руск.) (бел.. Вышыня карлікавага маманта ў плячах дасягала ад 1,20 да 1,80 м, у той час як іншыя віды мамантаў былі ў два разы буйней. Найбольш блізкім генетычным сваяком карлікавага маманта, які важыў да адной тоны, быў Mammuthus columbi, вага якога дасягала 10 тон.
Шкілет карлікавага маманта
Падобная астраўная карлікавасць была распаўсюджанай з’явай у прадстаўнікоў сямейства слановых, якія, дзякуючы добраму ўменню плаваць, змаглі засяліць нават адносна аддаленыя ад сушы астравы. Карлікавыя маманты з’явіліся і на сібірскімвостраве Урангеля, дзе яны жылі як і крыцкія карлікавыя маманты ў Міжземнамор’и ў якасці апошніх прадстаўнікоў усіх мамантаў амаль да 1500 г. да н. э. Шэраг эндэмічных карлікавых сланоў існаваў таксама на міжземнаморскіх і некаторых інданэзійскіх астравах, такіх як Камодо або Флорэс. Вядомая таксама карлікавая астраўная форма прадстаўнікоў сямейства мастадонты (Mammutidae). Прычынамі выяўленай астраўной карлікавасці былі дэфіцыт ежы і адносная бяспека з-за адсутнасці драпежнікаў.
