Setaria cervi дэманструе палавы дымарфізм, як тыповы круглы чарвяк. Самцы адносна меншыя памерам 50 мм у даўжыню і 40 мкм у шырыню, у той час як самкі значна буйнейшыя — 100 мм у даўжыню і 750 мкм у шырыню. Самцоў можна адрозніць ад асобін іншых відаў па бакавых прыдатках, падобным на рогі, і па характэрных палосах на брушным баку хваста[3]. Лічынкі (мікрафілярыі) вельмі дробныя і маюць даўжыню ўсяго каля 200 мкм. Заразныя лічынкі каля 2 мм[4].
Setaria cervi перадаецца паміж сысунамі ў якасці канчатковых гаспадароў і насякомымі ў якасці прамежкавых гаспадароў. Мікрафілярыі праглынаюцца насякомымі-пераносчыкамі, калі яны кусаюць заражанага гаспадара. Апынуўшыся ў кішачніку насякомага, лічынкі скідаюць сваю ахоўную абалонку, гэты працэс называецца вылучэннем. Як правіла, гэта адбываецца на працягу 90 хвілін пасля першага прыёму. Яны пранікаюць праз сценкі страўніка і мігруюць у поласць цела, гемацэль(руск.) (бел.. Праз 48 гадзін яны пераходзяць у тлушчавыя целы, дзе развіваюцца шляхам лінькі. Другая лінька наступае праз 11 дзён пасля заражэння. Неўзабаве пасля гэтага маладыя асобіны вяртаюцца ў гемацэль, каб стаць цалкам інфекцыйнымі лічынкамі. Затым яны рухаюцца да хабатка, адкуль лёгка вызваляюцца. Інфекцыйныя лічынкі характарызуюцца шматлікімі выступамі, што называюцца грудкамі, на хваставым канцы[5].
Інфекцыйныя лічынкі трапляюць у арганізм млекакормячых, дзе яны падвяргаюцца трэцяй ліньцы. За кошт гэтага памеры цела значна павялічваюцца. Поўнае паспяванне ў рэпрадуктыўных дарослых асобін патрабуе каля года. Сярэдняя працягласць жыцця дарослай асобіны — 1,5 года[2].
Setaria cervi у поласці цела звычайна бясшкодная. Але маладыя лічынкі пры заражэнні могуць перамяшчацца ў нервовую сістэму, дзе яны выклікаюць цяжкія неўралагічныя захворванні, а таксама ў вока, дзе яны могуць выклікаць пашкоджанне вачэй, што прыводзіць да слепаты[4].
