Є
Кірыліца
А Б В Г Ґ Д Ђ
Ѓ Е (Ѐ) Ё Є Ж З
Ѕ И (Ѝ) І Ї Й Ј
К Л Љ М Н Њ О
П Р С Т Ћ Ќ У
Ў Ф Х Ц Ч Џ Ш
Щ Ъ Ы Ь Э Ю Я
Гістарычныя літары
(Ҁ) (Ѹ) Ѡ (Ѿ) (Ѻ) Ѣ
Ѥ ІѢ Ѧ Ѫ Ѩ Ѭ
Ѯ Ѱ Ѳ Ѵ (Ѷ) Ын
Літары неславянскіх моў
Ӑ Ӓ Ә Ӛ Ӕ Ғ Ӷ
Ҕ Ӗ Ҽ Ҿ Ӂ Җ Ӝ
Ҙ Ӟ Ӡ Ӥ Ӣ Ӏ Ҋ
Қ Ҟ Ҡ Ӄ Ҝ Ԟ Ӆ
Ӎ Ҥ Ң Ӊ Ӈ Ӧ Ө
Ӫ Ҩ Ҧ Ҏ Ҫ Ҭ Ӳ
Ӱ Ӯ Ү Ұ Ҳ Һ Ҵ
Ӵ Ҷ Ӌ Ҹ Ӹ Ҍ Ӭ
Заўвага. Знакі у дужках
не маюць статусу
(самастойных) літар.

Є, є (назва: э) — восьмая літара сучаснага ўкраінскага алфавіта, ўжываецца таксама ў хантыйскім і царкоўнаславянскім алфавітах; да сярэдзіны XIX стагоддзя ўваходзіла ў сербскі алфавіт.

Ранейшае напісанне Є паходзіць з кірыліцы і ужывалася на пачатку слоў і пасля галосных; адпавядае двазанку (Ѥ, ѥ), дзе была ў найстаражытнейшых помніках славянскага пісьменства. Такое адрозненне напісанняў Е і Є было асабліва характэрным для ўкраінскага кніжнага пісьма. Адасабленне напісання асобнай літары для Є першым з’явілася ў сербскім (у сярэдзіне XVIII стагоддзя) алфавіце, дзе выкарыстоўвалася да правапісу Вука Караджыча сярэдзіны XIX стагоддзя; заменена спалучэннем је.

Лічбавае значэнне правіць

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Є мае значэнне лічбы — 5.