Ілья Раманавіч Прыгожын

Ілья Прыгожын
	Ілья Прыгожын
	Ілья Раманавіч Прыгожын
Дата нараджэння	12 (25) студзеня 1917
Месца нараджэння	Масква, Расійская імперыя
Дата смерці	28 мая 2003[…] (86 гадоў)
Месца смерці	Брусель, Бельгія
Грамадзянства	Бельгія; Расійская імперыя;
Род дзейнасці	філосаф, фізік, выкладчык універсітэта, хімік, навуковы работнік, пісьменнік-дакументаліст
Навуковая сфера	хімія, фізіка
Месца працы	• Брусель, Бельгія (1942—2003) ; • Осцін, Тэхас, ЗША (196?—2003)
Альма-матар	Брусельскі свабодны ўніверсітэт (фр.: Université Libre de Bruxelles)
Навуковы кіраўнік	Тэафіл дэ Дандэр[d]
Вядомы як	першаадкрывальнік дысіпатыўных структур
Член у	Леапальдзіна[d]; Акадэмія навук і мастацтваў Паўночнага Рэйна-Вестфаліі[d]; Акадэмія навук СССР[d]; Нацыянальная акадэмія навук Украіны; Акадэмія Румыніі; Акадэмія навук ГДР[d]; Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук[d]; Расійская акадэмія навук; Міжнародная акадэмія гісторыі навукі[d];
Узнагароды і прэміі	Нобелеўская прэмія па хіміі (1977)
	Ілья Прыгожын на Вікісховішчы

Ілья Раманавіч Прыгожын (фр.: Ilya Prigogine; 25 студзеня 1917, Масква — 28 мая 2003, Брусель) — бельгійскі і амерыканскі фізік і хімік расійскага паходжання, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі (1977), віконт Бельгіі.