Генеалогія Ісуса
Генеалогія Ісуса апісваецца ў двух месцах Новага Запавету: у Евангеллі ад Лукі і Евангелля ад Матфея. Генеалогія у Матфея пачынаецца з Аўраама, а затым ад цара Давіда і яго сына Саламона праз афіцыйную лінію цароў праз Іяхонію да Іосіфа. Лука дае іншае генеалогію, пачынаючы ад Адама, праз Нафана, непаўналетняга сына Давіда, і таксама да Оісіфа.
Абодва Евангелля сцвярджаюць прамое паходжанне Ісуса ад Давіда і, такім чынам юрыдычную спадчыну пасаду цара. Спісы ідэнтычныя паміж Аўраамам і Давідам, але карэнным чынам адрозніваюцца пасля Давіда. Традыцыйныя хрысціянскія навукоўцы вылучылі розныя тэорыі, якія імкнуцца растлумачыць, чаму лініі такія розныя, як, напрыклад, што ў Матфея апісваецца радавод Іосіфа, у той час як Лукі - радавод Марыі.
Біблейскае апавяданне правіць
Генеалогія паводле Матфея правіць
Евангеллі ад Матфея генеалогія запісана ў 1:1-17 у самым пачатку Евангелля: "Кніга роду Ісуса Хрыста, сына Давідавага, сына Аўраамавага. Аўраам спарадзіў Ісака, Ісак спарадзіў Якава..." і працягваецца да таго часу, як "... Якаў спарадзіў Язэпа, мужа Марыі, ад Якой нарадзіўся Ісус, Якога называюць Хрыстос. І вось усіх пакаленняў ад Аўраама да Давіда чатырнаццаць пакаленняў; і ад Давіда да высялення вавілонскага чатырнаццаць пакаленняў; і ад высялення вавілонскага да Хрыста чатырнаццаць пакаленняў".
Матфей з самага пачатку падкрэслівае тытул Хрыста (на іўрыце Месія) як памазанага на царства. Ісус прадстаўлены перш за ўсё як доўгачаканым Месіяй, які павінен быў быць нашчадкам і спадчыннікам цара Давіда, для чаго і служыць генеалогія. Так, у Матфея Ісус названы сынам Давіда, такім чынам паказана Яго царскае паходжанне, а таксама сынам Аўраама, паказваючы, што ён быў яўрэем; у абодвух выпадках сын азначае нашчадак, такім чынам успамінаюцца абяцанні, дадзеныя Богам Давіду і Аўрааму.
Генеалогія Матфея значна больш складаная, чым у Лукі. Яна больш схематычная, складаецца з трох камплектаў чатырнаццаці). Лічба ў 42 пакаленняў дасягаецца шляхам выключэння некалькі імёнаў, таму выбар з трох набораў па чатырнаццаць, здаецца наўмысным. Гэтаму факту былі прапанаваны розныя тлумачэнні: чатырнаццаць - гэта два разы па сем, што сімвалізуе дасканаласць і запавет, і гэта таксама гематрыя (колькаснае значэнне) імя Давіда.
Яўрэйскія імёны ў генеалогіі ў асноўным адпавядаюць з грэчаскай Септуагінтай, але ёсць некалькі асаблівасцяў. Імя Асаф можа вызначаць і цара Асы і Псалмапеўца Асафа. Таксама імя Амон можа вызначаць і цара Амона і прарока Амоса. Больш цікавым, аднак, з'яўляюцца унікальныя формы імён Вааз і Рахаў.
Генеалогія паводле Лукі правіць
Лука змяшчае свой радавод ў апісанні пачатку грамадскага жыцця Ісуса (Лк 3:23-38). Апісанне у Лукі ідзе ад Іосіфа да Адама і да Бога. У Лукі 3:23-38 пасля паведамлення аб хрышчэнні Ісуса і пачатку Яго служэння гаворыцца: "Ісус, пачынаючы Сваё служэнне, быў гадоў трыццаці, і быў, як думалі, сын Язэпаў, Іліеў…" і працягваецца да "Адама, які быў ад Бога ". У грэцкім тэксце Евангелля ад Лукі не выкарыстоўваць слова "сын" ў радаводдзе пасля «быў, як думалі, сын Язэпаў", а працягваецца "Іліеў, Мататаў, Левіінаў" і гэтак далей.
У генеалогіі Лукі апісанне спускаецца з Давіда праз Нафана, малавядомага сына Давіда, які коратка згадваецца ў Старым Запавеце. У радаводзе Давіда, апісанне ў Лука цалкам згоднае са Старым Запаветам. Каінан уключаны паміж Салай і Арфаксадам, як і ў тэксце Септуагінты (хоць гэта апушчана ў Масарэтскім тэксце, а таксама і ў тэкстах сучаснай Бібліі).
Тлумачэнні аб разыходжанні правіць
Два Біблейскія радаводы не згодныя не толькі на імя бацькі Іосіфа, але на ўсёй лініі пасля Давіда. Гэтую супярэчнасць выкарыстоўвалі для крытыкі дакладнасці хрысціянскіх Евангелляў са старажытных часоў, і некалькі раннехрысціянскіх аўтараў адрэагавалі на крытыку. Напрыклад, Аўгусцін некалькі разоў спрабаваў абвергнуць усе непаслядоўнасці у радаводах, не толькі таму, што маніхейцы выкарыстоўвалі гэтыя неадпаведнасці для нападаў на хрысціянства, але і таму, што ён сам бачыў іх у юнацтве як падставу для сумненняў у праўдзівасці Евангелляў. Тлумачэнне, дадзенае Аўгустынам: Іосіф быў біялагічным бацькам і прыёмным бацькам, і што адно з Евангелляў прасочвае генеалогію праз прыёмнага бацьку, каб правесці паралель паміж Іосіфам і Ісусам ў якасці метафары для адносін Бога з чалавецтвам, у тым сэнсе, што Бог прымае чалавека як Сваё дзіця.
Адно з распаўсюджаных тлумачэнняў разыходжання з'яўляецца тое, што Матфей запісаў фактычную генеалогію Ісуса праз Іосіфа, згодна з яўрэйскім звычаем, у той час як Лука, пішучы для язычніцкай аўдыторыі, дае афіцыйную генеалогію.
Згодна Яўсевію Кесарыйскаму, які згодны з меркаваннем Афрыкана, радавод у Лукі з'яўляецца генеалогіяй Іосіфа (а не Марыі), які быў сынам Якава, але юрыдычна Ілая, які быў братам маці Якава.