Аляксандр Сцяфанавіч Шашэнька
Аляксандр Сцяфанавіч Шашэ́нька (2 ліпеня 1937—2008)[1] — вучоны ў галіне ветэрынарнай медыцыны, доктар ветэрынарных навук (1990), прафесар (2002).
| Аляксандр Сцяфанавіч Шашэнька | |||
|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 2 ліпеня 1937 | ||
| Месца нараджэння | |||
| Дата смерці | 2008 | ||
| Грамадзянства | |||
| Род дзейнасці | навуковец | ||
| Навуковая сфера | ветэрынарная медыцына | ||
| Месца працы | |||
| Навуковая ступень | доктар ветэрынарных навук | ||
| Навуковае званне | прафесар | ||
| Альма-матар | |||
| Узнагароды |
|
||
.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
А. С. Шашэнька нарадзіўся ў вёсцы Стары Дзедзін (у сучасным Клімавіцкім раёне Магілёўскай вобласці Беларусі). У 1962 годзе скончыў Віцебскі ветэрынарны інстытут. У 1962—1964 гг. галоўны ветэрынарны ўрач Клімавіцкай дзяржплемстанцыі, у 1964—1968 гг. выкладаў у Клімавіцкім зоаветэрынарным тэхнікуме[1]. У 1968—1995 гг. А. С. Шашэнька ў Беларускім НДІ эксперыментальнай ветэрынарыі імя С. М. Вышалескага — старэйшы ветэрынарны ўрач, старэйшы навуковы супрацоўнік, галоўны навуковы супрацоўнік, загадчык лабараторыяй хвароб рыб і пушных звяроў[1]. У 1970 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю, у 1990 годзе доктарскую. З 1995 года ў Віцебскай акадэміі ветэрынарнай медыцыны.
Навуковая і выкладчыцкая дзейнасць правіць
А. С Шашэнька належаць навуковыя працы па дыягностыцы шаленства дзікіх і свойскіх жывёл, распрацоўцы бівалентнай вакцыны супраць шаленства і чумы драпежных жывёл. Займаўся вывучэннем прычын захворвання белавежскіх зуброў некратычным баланапластытам і метадаў яго прафілактыкі і лячэння. Падрыхтаваў 4 кандыдаты навук. Апублікаваў больш за 100 навуковых прац, 4 навукова-метадычных дапаможнікі, курс лекцый па ветэрынарна-санітарнай экспертызе з асновамі тэхналогіі і стандартызацыі прадуктаў жывёлагадоўлі[1].
Зноскі
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17). — С. 399.