Вікіпедыя

Клімавіцкі раён

адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Магілёўскай вобласці Беларусі

Клі́мавіцкі раён — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Магілёўскай вобласці. Адміністрацыйны цэнтр — горад Клімавічы. Клімавіцкі раён размешчаны на паўднёвым усходзе Магілёўскай вобласці, на адлегласці 140 км ад абласнога цэнтра. Мяжуе з Крычаўскім, Чэрыкаўскім, Краснапольскім, Касцюковіцкім, Хоцімскім раёнамі Магілёўскай вобласці і Ершыцкім, Шумяцкім раёнамі Смаленскай вобласці Расійскай Федэрацыі.

Клімавіцкі раён
Сцяг Герб
Сцяг Герб
Краіна Flag of Belarus.svg Беларусь
Уваходзіць у Магілёўская вобласць
Адміністрацыйны цэнтр Клімавічы
Дата ўтварэння 17 ліпеня 1924
Кіраўнік Дзямідаў Міхаіл Уладзіміравіч
Афіцыйныя мовы Родная мова: беларуская 64,19 %, руская 34,81 %
Размаўляюць дома: беларуская 29,25 %, руская 69,59 %[1]
Насельніцтва (2009)
 28 523 чал.[1] (7-е месца)
Шчыльнасць 18,49 чал./км² (7-е месца)
Нацыянальны склад беларусы — 94,25 %,
рускія — 4,34 %,
іншыя — 1,41 %[1]
Плошча 1 542,78[2] км²
(6-е месца)
Вышыня
над узроўнем мора		 174 м[3]
Клімавіцкі раён на карце
Афіцыйны сайт
Commons-logo.svg Клімавіцкі раён на Вікісховішчы

ГеаграфіяПравіць

Плошча 1600 км². Тэрыторыю раёна займае Аршанска-Магілёўская раўніна. Рэльеф хвалісты. Сярэдняя вышыня над узроўнем мора 195—210 метраў. Найвышэйшы пункт раёна (211,7 м) знаходзіцца за 0,5 км на поўдзень ад вёскі Галічы[4].

Карысныя выкапні: 7 радовішчаў мелу, радовішча торфу, 2 радовішчы цагляных глін і суглінкаў і 3 радовішчы будаўнічых пяскоў. Пераважаюць зямлі: суглінкі — 20 %; супясчаныя — 63 % і пясчаныя — 17 %.

Клімат — умерана-кантынентальны, сярэдняя тэмпература студзеня — −2,2° С, ліпеня — 18,5° С. Сярэдняя норма ападкаў 565,6 мм у год, пры норме 635 мм у год.

Асноўныя рэкі — Сож з прытокамі Іпуць (са Стругам), Лабжанка і Асцёр (з Сасноўкай); а таксама Жадунька (з Крупняй), Мужычок і Сураў — правыя прытокі ракі Беседзь. На Іпуці збудаванае Малаславіцкае вадасховішча. У раёне маюцца лясныя ўрочышчы Багонск і Бліунг.

ГісторыяПравіць

У 1772—1796 і ў 1802—1923 гадах існаваў як Клімавіцкі павет у Магілёўскай і Гомельскай губернях. Як раён створаны 17 ліпеня 1924 года ў складзе Калінінскай акругі (1923—1924), якая ўключала у сябе 10 адміністрацыйных раёнаў. У снежні 1923 года аб’яднаны з Чэрыкаўскім паветам у Калінінскім павеце[5].

У 1786 годзе расійскі генерал-маёр А. К. Мэер падрыхтаваў «Апісанне Крычаўскага графства, або былога староства», дзе апісаў прыроду, побыт і культуру жыхароў сучасных Крычаўскага, Клімавіцкага, Хоцімскага, Касцюковіцкага і Краснапольскага раёнаў Беларусі. Рукапіс захоўваецца ў Казанскім універсітэце. Апублікаваная з скарачэннямі Е. Р. Раманавым у «Магілёўскай даўніне», 1901, вып. 2.

Раён утвораны 17 ліпеня 1924 года ў складзе Калінінскай акругі БССР. Цэнтр — горад Клімавічы. 20 жніўня 1924 года раён падзелены на 15 сельсаветаў: Асмолавіцкі, Аўтухоўскі, Гразівецкі, Гусаркаўскі (Гусарскі), Дамамерыцкі, Івандарскі, Клімавіцкі, Красавіцкі, Лазовіцкі, Малашкавіцкі, Родненскі (Раднянскі), Студзянецкі, Студзілаўскі (Судзілаўскі), Хатовіжскі, Ціманаўскі. 21 жніўня 1925 года Івандарскі сельсавет перайменаваны ў Дубровіцкі. 24 верасня 1926 года Клімавіцкі сельсавет скасаваны. З 9 чэрвеня 1927 года раён у складзе Магілёўскай акругі. 4 жніўня 1927 года да раёна далучаны 8 сельсаветаў скасаванага Мілаславіцкага раёна: Галіцкамызскі нацыянальны латышскі, Галіцкі, Звянчаткаўскі (Звянчацкі), Кісялёвабудскі (Кісялёвабудзянскі), Макеевіцкі, Мілаславіцкі, Пуцімельскі і Склімінскі. Пасля скасавання акруговага падзелу 27 ліпеня 1930 года раён у прамым падпарадкаванні БССР. 8 ліпеня 1931 года да раёна далучаны Арлоўскі і Забялышынскі сельсаветы скасаванага Хоцімскага раёна, якія 12 лютага 1935 года былі вернуты ў склад адноўленага Хоцімскага раёна. 5 ліпеня 1938 года скасаваны Галіцкамызскі нацыянальны латышскі сельсавет. З 20 лютага 1938 года раён у складзе Магілёўскай вобласці. 16 ліпеня 1954 года скасаваны Аўтухоўскі, Малашкавіцкі, Пуцімельскі, Склімінскі сельсаветы, Гразівецкі сельсавет перайменаваны ў Лапатавіцкі. 11 красавіка 1960 года скасаваны Асмолавіцкі, Дубровіцкі, Звянчаткаўскі, Красавіцкі, Лапатавіцкі, Макеевіцкі, Студзянецкі, Судзілаўскі (Студзілаўскі), Хатовіжскі сельсаветы, утвораны Лабжанскі і Яноўскі сельсаветы. 17 красавіка 1962 года да раёна далучаны Забялышынскі і Трасцінскі сельсаветы скасаванага Хоцімскага раёна, 25 снежня 1962 года — Краснабудскі сельсавет скасаванага Крычаўскага раёна. 5 красавіка 1963 года скасаваны Трасцінскі сельсавет. 6 студзеня 1965 года адноўленаму Крычаўскаму раёну перададзены Краснабудскі сельсавет. 27 студзеня 1965 года Клімавічы атрымалі статус горада раённага падпарадкавання. 4 чэрвеня 1965 года ўтвораны Савініцкі сельсавет, Яноўскі сельсавет перайменаваны ў Высакоўскі.

НасельніцтваПравіць

Насельніцтва раёна складае 27,8 тыс. чалавек, у тым ліку ў гарадскіх умовах пражываюць каля 14,5 тыс. Усяго акрамя Клімавічаў налічваецца 161 сельскі населены пункт, 10 сельсаветаў.

ТранспартПравіць

Праз раён праходзяць чыгункі Орша — Унеча і Магілёў — Рослаўль; аўтамабільныя дарогі на Касцюковічы, Крычаў і Хоцімск. Тут жа праходзіць нафтаправод Унеча — Полацк (галіна нафтаправода «Дружба»).

КультураПравіць

Пачынаючы з 1996 года ў горадзе штогод праходзіць фестываль дзіцячай творчасці «Залатая пчолка». З 2001 года ён носіць статус міжнароднага.

СлавутасціПравіць

Асноўны артыкул: Спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Клімавіцкага раёна

Археалагічныя помнікі — курганныя могільнікі ў в. Іванаўск, Стары Дзедзін, Хатовіж[6].

Помнікі гісторыі — брацкія магілы ў пас. Вялікі Мох, в. Дамамерычы, Ерашоўка, Круглае, Мілаславічы, Склімін[6].

Помнікі архітэктуры — Свята-Міхайлаўская царква і сядзібны дом у Клімавічах, Свята-Успенская царква ў в. Дубравіца, Свята-Ільінская царква з в. Куляшоўка, Свята-Пакроўская царква ў в. Лазовіца, Свята-Ушэсцеўская царква ў аг. Мілаславічы[7].

Вядомыя ўраджэнцыПравіць

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Вынікі перапісу 2009 года
  2. ↑ «Дзяржаўны зямельны кадастр Рэспублікі Беларусь» (па стане на 1 студзеня 2011 г.)
  3. ↑ GeoNames — 2005. Праверана 9 ліпеня 2017.
  4. ↑ Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 6, кн. 2. Магілёўская вобласць / У. Д. Будзько і інш. — Мн.: БелЭн, 2009. — 591 с. ISBN 978-985-11-0440-2. — С. 87—88.
  5. ↑ Калініская акруга // ЭГБ. — Мн.: 1997. — Т. 4.
  6. ↑ 6,0 6,1 Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1997. — 432 с.: іл. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2. — С. 199
  7. ↑ БелЭн, 1999
  8. ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).

ЛітаратураПравіць

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1999. — Т. 8: Канто — Кулі. — С. 338. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8), ISBN 985-11-0035-8.
  • Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1997. — 432 с.: іл. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2. — С. 198—199.
  • Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / С.Д. Гриневич и др. — Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Т. 2: (1944―1980 гг.). — Минск: «Беларусь», 1987. — 283 с.
  • Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.

СпасылкіПравіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Клімавіцкі_раён&oldid=4016146"