Аляксандр Фёдаравіч фон Дрэбуш

Аляксандр Фёдаравіч фон Дрэбуш
Аляксандр Фёдаравіч фон Дрэбуш
Мінскі губернатар
	28 верасня 1831 — 12 студзеня 1835
Папярэднік	Кірыл Цюфяеў[d]
Пераемнік	Сяргей Давыдаў[d]
Нараджэнне	6 снежня 1782; Хаапсалу, Хаапсалу[d], Павет Ляэнэ, Эстонія;
Смерць	21 мая 1856 (73 гады); Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя;
Веравызнанне	лютэранства
Адукацыя	Імператарскі сухапутны шляхетны кадэцкі корпус[d] (1797);
Званне	генерал-маёр
Бітвы	Італьянскі паход Суворава; Швейцарскі паход Суворава; Вайна 3-й кааліцыі з Францыяй;
Узнагароды

Аляксандр (Аляксандр-Фрыдрых-Густаў) Фёдаравіч фон Дрэбуш (руск.: Александр (Александр-Фридрих-Густав) Федорович фон Дребуш, ням.: Alexander Friedrich Gustav (Leutsch) v. Dröbusch; 6 снежня 1782, г. Гапсаль, Эстляндыя — 21 мая 1856, г. Санкт-Пецярбург) — расійскі дзяржаўны дзеяч.

Біяграфія правіць

Выхадзец з балтыйскага рыцарскага роду. Сын Фёдара (Фрыдрыха-Готгільфа) Міхайлавіча фон Дрэбуша (пам. пасля 1815), калежскага асэсара, старшага ляснічага ў г. Магілёве (на 1815) і Даратэі-Элізабеты Іаганаўны фон Барлевен (нар. да 17.10.1760 — пасля 1782), дваранкі Эстляндскай губерні. Меў брата Андрэя (пам. 1825), штабс-капітана лейб-гвардыі Егерскага палка, дзекабрыста (член Саюза дастатку і Таварыства Ф. М. Глінкі). Лютэранін^[1].

Скончыў Сухапутны шляхецкі кадэцкі корпус у 1797 годзе^[1].

З 15 снежня 1797 года прапаршчык Наўгародскага мушкецёрскага палка, падпаручнік (7 лютага 1798). У час Італьянскага і Швейцарскага паходаў Суворава ў 1799 годзе ўдзельнічаў у аблозе крэпасці Тартоны (23 ліпеня — 6 жніўня 1799), бітве пры Сен-Гатардзе (13 верасня 1799), пераправе праз Чортаў мост^[ru] (14 верасня 1799), бітве ў Мутэнскай даліне^[ru] (20 верасня 1799). Паручнік (3 студзеня 1800), штабс-капітан (13 ліпеня 1803), капітан (4 лістапада 1804)^[1].

У перыяд вайны 3-й антыфранцузскай кааліцыі (1805) удзельнічаў у фарсіраваным маршы ад Цешына да крэпасці Браўнау (з 21.09.1805), бітве пад Крэмсам^[ru] (30 кастрычніка 1805), у час бітвы пад Аўстэрліцам (20 лістапада 1805) «паранены кулямі ў левую руку навылёт ніжэй локця з пашкоджаннем косці, у правую — наскрозь, кантузіяй у брухавіне пупка і на баку з раздрабненнем бакавой косці». 30 жніўня 1807 года звольнены ад службы «за ранамі» ў чыне маёра. Знаходзіўся для адмысловых даручэнняў пры прынцы Г. Гольштэйн-Ольдэнбургскім^[1].

З 6 чэрвеня 1809 года старшыня Камітэта па добраўпарадкаванні г. Цвяры, з 30 верасня 1809 года па 17 лютага 1821 года цвярскі губернскі пракурор, надворны саветнік (29 студзеня 1810), з 17 лютага 1821 года па 20 верасня 1823 года знаходзіўся ў адстаўцы, з 20 верасня 1823 года па 30 красавіка 1826 года чыноўнік Дэпартамента розных падаткаў і збораў Міністэрства фінансаў, з 30 красавіка 1826 года па 9 лютага 1828 года чыноўнік Дэпартамента дзяржаўных маёмасцяў Міністэрства фінансаў, 9 лютага 1828 года звольнены ад службы «праз хваробу», 8 чэрвеня 1828 года ўзведзены ў калежскія саветнікі «ва ўзнагароду за ранейшую руплівую яго службу», з 7 сакавіка 1829 года падпалкоўнік Корпуса жандараў, стацкі саветнік (26 красавіка 1831)^[1].

З 26 красавіка па 28 верасня 1831 года в. а. мінскага грамадзянскага губернатара (пасаду заняў 1 чэрвеня 1831 года), сапраўдны стацкі саветнік (28 верасня 1831). З 28 верасня 1831 года па 12 студзеня 1835 года мінскі грамадзянскі губернатар (звольнены «праз хваробу»)^[1].

Прымаў меры па ліквідацыі ачагоў паўстання 1830—1831 гадоў на тэрыторыі Мінскай губерні; вёў барацьбу з эпідэміяй халеры, заснаваў лазарэты ў гарадах і сельскай мясцовасці; праводзіў змены ў кадравым складзе дзяржаўных устаноў; займаўся распаўсюджваннем агульнарасійскага заканадаўства на мясцовую судовую сістэму ў сувязі са спыненнем дзеяння Літоўскага статута^[1].

Генерал-маёр (27 красавіка 1836), з 1836 года па 22 сакавіка 1839 года начальнік 4-й акругі Корпуса жандараў (з месцазнаходжаннем у г. Вільня), у 1838 годзе старшы член Камісіі, заснаванай у Смаленску для выкрыцця злоўжыванняў у правядзенні работ па стварэнні Смаленскай шашы^[1].

З 22 сакавіка 1839 года сенатар, прысутнічаў у 1-м аддзяленні 6-га дэпартамента, затым у 8-м дэпартаменце і з 1855 года — ва 2-м аддзяленні 6-га дэпартамента. Тайны саветнік (26 сакавіка 1839). З 1849 па 1855 гады старшыня Савета Маскоўскай евангелічна-лютэранскай царквы Пятра і Паўла^[ru]^[1].

На 1832 год валодаў маёнткам: радавым — 226 душ прыгонных у Чавускім павеце Магілёўскай губерні; па жонцы — 489 душ прыгонных у Цвярской губерні^[1].

Узнагароды правіць

Кавалер ордэнаў Святой Ганны 2-й ступені (3 чэрвеня 1810) з імператарскай каронай (1 студзеня 1830), Святога Уладзіміра 4-й ступені (14 жніўня 1813), 3-й ступені (18 кастрычніка 1832), Святога Станіслава 1-й ступені (1834), Святой Ганны 1-й ступені (1838), Святога Уладзіміра 2-й ступені (1841) і Белага Арла (1848). Узнагароджаны Найвышэйшай ласкай (1804, 1810) і «абсалютным Яго Вялікасці задавальненнем» за паспяховае спагнанне нядоімак па Мінскай губерні (1832)^[1].

Сям’я правіць

У шлюбе з Варварай Мікалаеўнай Ражновай (пам. пасля 1831), дваранкай Цвярской губерні, нашчадства не пакінуў^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л фон ДРЕБУШ Александр (Александр-Фридрих-Густав) Федорович // Минские губернаторы, вице-губернаторы и губернские предводители дворянства (1793-1917) : биографический справочник / сост. Ю.Н. Снапковский; редкол.: В.И. Адамушко [и др.]. — Минск: Беларусь, 2016. — 398 с. — ISBN 978-985-01-1200-2.

Літаратура правіць

фон ДРЕБУШ Александр (Александр-Фридрих-Густав) Федорович // Минские губернаторы, вице-губернаторы и губернские предводители дворянства (1793-1917) : биографический справочник / сост. Ю.Н. Снапковский; редкол.: В.И. Адамушко [и др.]. — Минск: Беларусь, 2016. — 398 с. — ISBN 978-985-01-1200-2.

[МГ-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л фон ДРЕБУШ Александр (Александр-Фридрих-Густав) Федорович // Минские губернаторы, вице-губернаторы и губернские предводители дворянства (1793-1917) : биографический справочник / сост. Ю.Н. Снапковский; редкол.: В.И. Адамушко [и др.]. — Минск: Беларусь, 2016. — 398 с. — ISBN 978-985-01-1200-2.

[1]