Вікіпедыя

Андрэй Сяргеевіч Аршавін

(Пасля перасылкі з Андрэй Аршавін)

Андрэ́й Сярге́евіч Арша́він (нар. 29 мая 1981, Ленінград) — былы расійскі футбаліст, заслужаны майстар спорту Расіі (2008). Гуляе на пазіцыях другога нападніка, плэймэйкера, атакавалага паўабаронцы. Пры трэнеры Гусе Хідынку стаў адным з асноўных ігракоў нацыянальнай каманды Расіі.

Футбол
Андрэй Аршавін
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Андрэй Сяргеевіч Аршавін
Мянушка Шава, Маленькі цар
Нарадзіўся 29 мая 1981(1981-05-29)[1][2][…] (42 гады)
Грамадзянства Сцяг Расіі Расія
Рост 172 см
Вага 69 кг
Пазіцыя паўабаронца, нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб завяршыў кар’еру
Маладзёжныя клубы
1997—1999 Сцяг Расіі Зеніт (СПб)
Клубная кар’ера[* 1]
1999—2008 Сцяг Расіі Зеніт (СПб) 238 (51)
1999—2000 → Сцяг Расіі Зеніт-2 56 (7)
2009—2013 Сцяг Англіі Арсенал (Лондан) 105 (23)
2012 →  Сцяг Расіі Зеніт (СПб) 10 (3)
2013—2015 Сцяг Расіі Зеніт (СПб) 35 (3)
2015 Сцяг Расіі Кубань (Краснадар) 8 (0)
2016—2018 Сцяг Казахстана Кайрат (Алматы) 84 (24)
Нацыянальная зборная[* 2]
2001—2003 Сцяг Расіі Расія (да 21) 5 (1)
2002—2012 Сцяг Расіі Расія 75 (17)
Узнагароды і медалі
Чэмпіянаты Еўропы
Бронза Аўстрыя/Швейцарыя 2008
Дзяржаўныя ўзнагароды
Заслужаны майстар спорту Расіі
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 10 снежня 2018.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 13 ліпеня 2015
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

У 2008 годзе пасля чэмпіянату Еўропы 2008 года патрапіў у сімвалічную зборную Еўропы па версіі УЕФА, а 2 снежня, у выніку галасавання на азначэнні найлепшага іграка 2008 года і ўручэнне ўзнагароды «Залаты мяч» па версіі часопіса «France Football», заняў 6-е месца, што з’яўляецца найлепшым вынікам для расійскага футбаліста пасля распаду СССР. Неаднаразова прызнаваўся найлепшым футбалістам Расіі ў розных апытаннях. Паводле апытанняў УЦВГД і «Лявада-Цэнтра», займае 18-е месца ў спісе Топ-100 эліты Расіі за 2008 год.

Футбольная кар’ера правіць

Футболам пачаў займацца з 7 гадоў. Выхаванец СДЮШАР «Змена», трэнеры — Сяргей Гардзееў і Віктар Вінаградаў. За дарослую каманду «Змены» пачаў гуляць у 16 гадоў. З 1999 стаў выступаць за рэзервовы склад ФК «Зеніт». У 19 гадоў дэбютаваў у асноўным складзе «Зеніта». 2 жніўня 2000 года Юрый Марозаў выпусціў яго на замену замест Андрэя Кобелева ў гасцявым матчы Кубка Інтэртота супраць англійскага «Брэдфарда» (3:0).

 
Аршавін у «Зеніце»

З тых часоў згуляў у складзе «Зеніта» 310 афіцыйных матчаў, забіў 71 мяч. Заваяваў з камандай залатую, срэбную і бронзавую медалі чэмпіянату Расіі.

«Арсенал» правіць

За «Арсенал» Аршавін дэбютаваў 21 лютага 2009 года ў хатнім паядынку з «Сандэрлендам» (0:0). У гэтым матчы Андрэй быў прызнаны наведвальнікамі сайту BBC найлепшым іграком.

14 сакавіка 2009 года ў матчы англійскай Прэм’ер-лігі супраць «Блэкберна» на 65-й хвіліне Андрэй забіў свой першы гол за «Арсенал». У першым тайме Аршавін атрымаў пашкоджанне ў выніку сутыкнення з абаронцам «Блэкберна» Андрэ Оерам, з-за чаго ў перапынку яму наклалі восем швоў[3]. Нягледзячы на гэта, Андрэй выйшаў на другі тайм, адкрыў лік сваім галам за «Арсенал» і ізноў быў абраны найлепшым іграком матчу па версіі наведвальнікаў інтэрнэт-партала BBC.

21 красавіка 2009 года забіў 4 галы ў гасцявым матчы англійскай Прэм’ер-лігі супраць «Ліверпула», аформіўшы тым самым свой першы за кар’еру покер. Выніковы лік матчу 4:4.

«Зеніт» правіць

24 лютага 2012 года за дзве хвіліны да закрыцця трансфернага вакна ў Расіі, Аршавін быў аддадзены ў арэнду ў «Зеніт» да канца сезону 2011/12[4]. 27 чэрвеня 2013 года было афіцыйна абвешчана пра трансфер іграка ў «Зеніт»[5]. Калі спачатку пры Лучана Спалеці трывала гуляў у аснове, то новы трэнер Андрэ Вілаш-Боаш стаў часцей пакідаць Аршавіна на лаўцы запасных. Па заканчэнні кантракта ўлетку 2015 года было вырашана яго не падаўжаць, і з 30 чэрвеня Аршавін стаў свабодным агентам.

«Кубань» правіць

13 ліпеня 2015 года афіцыйна стаў іграком краснадарскай «Кубані», падпісаўшы кантракт на 1 год[6]. Згуляўшчы за каманду 9 матчаў, у студзені 2016 года па ўзаемнай згодзе разарваў кантракт з краснадарцамі[7].

«Кайрат» правіць

18 сакавіка 2016 года пасля доўгі перамоў падпісаў кантракт з казахстанскім «Кайратам» па схеме «1+1»[8]. У складзе «Кайрата» тройчы стаў срэбраным прызёрам чэмпіянату Казахстана, выйграў Кубак Казахстаха. У лістападзе 2018 года стала вядома, што Аршавін па заканчэнні сезону пакідае «Кайрат»[9] і завяршае прафесійную кар’еру.

Выступы за зборную правіць

У зборнай Расіі Аршавін дэбютаваў у 20-гадовым узросце 17 мая 2002 года ў гульні Расія — Беларусь на турніры «Кубак LG» у Маскве, у рамках падрыхтоўкі зборнай Расіі да чэмпіянату свету 2002 года. На працягу наступных двух гадоў ён згуляў за нацыянальную каманду толькі ў двух матчах, у другім з якіх (13 лютага 2003, Румынія — Расія, 2:4) адкрыў лік сваім забітым мячам за зборную. У 2003 годзе Аршавін выступаў у моладзевай зборнай Расіі, згуляў 5 матчаў, забіў 1 гол.

У рамках падрыхтоўкі да чэмпіянату Еўропы 2004 года ў Партугаліі Аршавін згуляў свой чацверты матч за зборную (28 красавіка 2004, Нарвегія — Расія, 3:2), але ў заяўку на турнір уключаны не быў. Пасля Еўра-2004 нападнік «Зеніта» стаў стала выклікацца ў каманду і хутка замацаваўся ў яе асноўным складзе. У 2005 і 2006 гадах Аршавін станавіўся найлепшым бамбардзірам зборнай, быў капітан каманды ў 2006—2007 годах. Усяго за зборную Расіі згуляў 41 матч, забіў 15 галоў.

З-за таго, што зборная Расіі не змагла заваяваць права выступу на чэмпіянаце свету 2006 года ў Германіі, першым буйным турнірам, у якім Аршавін змог прыняць удзел у складзе нацыянальнай каманды, стаў чэмпіянат Еўропы 2008 года.

Еўра-2008 правіць

 
Аршавін у зборнай

На Еўра-2008 27-гадовы Аршавін быў заяўлены пад нумарам 10. З-за дыскваліфікацыі ён не мог прыняць удзел у першых двух матчах. Упершыню на турніры ён выйшаў на поле ў трэцяй сустрэчы, заключнай у групе, супраць Швецыі. У гэтым матчы зборная Расіі перамагла 2:0, вырашыўшы задачу выхаду ў наступны круг, і паказаў добрую гульню. Андрэй Аршавін быў прызнаны найлепшым іграком матчу.

Ён ярка выступіў у чвэрцьфінальным матчы са зборнай Галандыі. У гэтай гульні ён удзельнічаў ва ўсіх трох галах, якія забіла зборная Расіі. Аддаў галявы пас, а трэці гол, які зняў усе пытанні аб пераможцы гэтага чвэрцьфіналу, забіў сам, прыняўшы мяч, укінуты з-за бакавы партнёрам па «Зеніта» Анюковым, добра стукнуў па варотах; мяч злёгку змяніў кірунак руху ад нагі абаронцы, і мінуў паміж нагамі галандскага брамніка ван дэр Сара, што гуляў перадапошні матч за зборную ў кар’еры. Другую гульню запар Аршавін быў прызнаны найлепшым іграком матчу і атрымаў захопленыя водгукі заходніх спецыялістаў і журналістаў, а шэраг вядомых еўрапейскіх клубаў, уключаючы іспанскую «Барселону», выказалі жаданне займець Андрэя ў свой склад[10]. Сам жа футбаліст заявіў, што праводзіў і больш добрыя матчы.

У наступным матчы, сталым апошнім для зборнай Расіі на турніры, Аршавін быў у гульні малапрыкметны. Меркаванні спецыялістаў аб чынніках падзяліліся. Адны палічылі, што Аршавін сам не паказаў сваіх найлепшых якасцей, другія — што справа была ў высокім узроўні абаронцаў іспанскай зборнай і вялікай увазе, якое яны яму надавалі, а трэція адзначылі, што сярэдняя лінія саступіла іспанцам і не змагла забяспечваць Аршавіна мячом[11].

Па выніках турніру патрапіў у сімвалічную зборную Еўра-2008.

 
Аршавін падае вуглавы 30 красавіка 2006 года

Дасягненні правіць

Камандныя правіць

Асабістыя правіць

Узнагароды правіць

Статыстыка выступаў правіць

Клуб Сезон Чэмпіянат Кубак[15] Еўракубкі Усяго
Матчы Галы Перадачы Матчы Галы Перадачы Матчы Галы Перадачы Матчы Галы Перадачы
Зеніт 2000 10 0 1 1 0 0 3 0 0 14 0 1
2001 29 4 8 5 1 2 0 0 0 34 5 10
2002 30 4 7 0 0 0 4 2 5 34 6 14
2003 27 5 10 3 0 2 0 0 0 30 5 10
2004 28 6 8 4 2 1 8 4 1 40 12 10
2005 29 9 9 3 0 0 13 5 3 45 14 12
2006 28 7 13 4 0 1 0 0 0 32 7 14
2007 30 10 13 2 1 4 14 4 10 46 15 27
2008 27 6 8 1 1 0 7 0 1 34 7 9
За ўвесь час 238 51 77 26 5 13 46 15 20 312 71 109
Арсенал 2008/2009 12 6 7 3 0 2 0 0 0 15 6 9
За ўвесь час 12 6 7 3 0 2 0 0 0 15 6 9
Клуб Сезон Матчы Галы Перадачы Матчы Галы Перадачы Матчы Галы Перадачы Матчы Галы Перадачы

Дзяцінства правіць

Любоў да футбола Андрэю прывіў бацька, у мінулым нядрэнны ігрок. У дзяцінстве Андрэй, акрамя футбола, захапляўся яшчэ шашкамі і меў па іх юнацкі разрад. Яго настаўнік у секцыі шашак Дому піянераў і школьнікаў Васілеастроўскага раёна ўгаворваў Аршавіна звязаць сваё жыццё з прафесійнай гульнёй у шашкі, у якой ён праракаў свайму вучню вялікую будучыню, але Андрэй упадабаў футбол.[16]

Удзел у палітыцы правіць

Прымаў удзел на выбарах 11 сакавіка 2007 года ў якасці кандыдата ў дэпутаты Заканадаўчага сходу Санкт-Пецярбургу ад партыі «Адзіная Расія», у складзе партыйнага спісу дамогся перамогі, аднак пазней адмовіўся ад мандату[17].

Сям’я правіць

Жонка Юлія, сын Арцём і дачка Яна[18].

Зноскі

  1. ↑ Andrey Arshavin // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ ANDREY SERGEEVICH ARSHAVIN // Argentine Soccer Database
  3. ↑ Arshavin 'desperate' to face Hull in FA Cup Аршавін прагне згуляць з «Халам» у Кубку Англіі
  4. ↑ За «Зенит» Аршавин заявлен под 29-м номером. championat.com
  5. ↑ «Зенит» объявил о возвращении Аршавина. Lenta.ru
  6. ↑ Андрей Аршавин подписал контракт с "Кубанью"
  7. ↑ Аршавин ушел из «Кубани»
  8. ↑ "Кайрат" объявил о подписании контракта с Андреем Аршавиным
  9. ↑ Аршавин покидает «Кайрат»
  10. ↑ «Барселона» зацікаўленая ў паслугах Аршавіна//«Спорт-Экспрэс», 26 чэрвеня 2008 года
  11. ↑ Arshavin really is a very special talent Інтэрвію эксперта газеты «The Guardian» па ўсходнееўрапейскім футболе Джонатана Уілсана
  12. ↑ Аршавін стаў ганаровым грамадзянінам акругі «Пятроўская» Архівавана 21 кастрычніка 2008.
  13. ↑ Загад аб прысваенні спартыўнага звання «Заслужаны майстар спорту Расіі» Архівавана 30 студзеня 2009.
  14. ↑ Сайт МУС
  15. ↑ Таксама лічацца матчы ў Суперкубку
  16. ↑ Андрэй Аршавін. Акцёр, мадэльер і барацьбіт за справядлівасць(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 28 чэрвеня 2008. Праверана 1 ліпеня 2014.
  17. ↑ Вярбіцкая і Аршавін не пайдуць у парламент Архівавана 28 снежня 2007.
  18. ↑ Афіцыйны сайт Андрэя Аршавіна(недаступная спасылка)

Спасылкі правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Андрэй_Сяргеевіч_Аршавін&oldid=4610472"