Аркадзь Бейнусавіч Мігдал
Аркадзь Бенядзіктавіч (Бейнусавіч) Мігда́л (11 сакавіка 1911, Ліда — 9 лютага 1991, Масква) — савецкі фізік-тэарэтык.
| Аркадзь Бейнусавіч Мігдал | |
|---|---|
| руск.: Аркадий Бенедиктович Мигдал | |
 | |
| Дата нараджэння | 26 лютага (11 сакавіка) 1911 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 9 лютага 1991 (79 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства |
|
| Род дзейнасці | фізік-тэарэтык, пісьменнік-дакументаліст, вучоны-ядзершчык, папулярызатар навукі |
| Навуковая сфера | ядзерная фізіка, фізіка[2], Ядзерная рэакцыя[2], iанізацыя[2], тэарэтычная фізіка[3] і папулярызацыя навукі[3] |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар фізіка-матэматычных навук і акадэмік АН СССР[d] (1966) |
| Навуковае званне | |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | Мацвей Пятровіч Бранштэйн[d] |
| Член у | |
| Узнагароды | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Біяграфія
правіцьАркадзь Бейнусавіч Мігдал нарадзіўся на Беларусі. У Першую сусветную вайну, чатырохгадовым, разам з бацькамі ўцёк ад немцаў у Пецярбург. Пасля заканчэння школы паступіў у Ленінградскі ўніверсітэт, адкуль яго выгналі ў 1931 годзе за «непралетарскае паходжанне». У 1933 годзе быў арыштаваны, яго выпусцілі праз семдзесят дзён.
У канцы 1930-х гадах будучы акадэмік заняўся разглядам праблемы ўзаемадзеяння нейтронаў з атамамі. У выніку ім быў развіты арыгінальны метад «устрэсвання», які прынёс аўтару заслужаную вядомасць.
У 1943—1945 гадах А. Б. Мігдал працаваў у Інстытуце фізічных праблем Акадэміі навук СССР, з 1944 года прафесар Маскоўскага інжынерна-фізічнага інстытута. У 1945—1971 гадах у Інстытуце атамнай энергіі. У 1947 годзе быў апанентам на абароне кандыдацкай дысертацыі А. Дз. Сахаравым. З 1971 года працуе ў Інстытуце тэарытычнай фізікі АН СССР.
Член-карэспандэнт АН СССР (1953), акадэмік АН СССР (1966).
Узнагароджаны ордэнамі Леніна і Працоўнага Чырвонага Сцяга.
У навуцы
правіцьА. Б. Мігдал — заснавальнік новых кірункаў у ядзернай фізіцы і фізіцы металаў. Развіў тэорыю дыпольнага і квадрапольнага выпраменьвання ядраў і тэорыю іанізацыі атамаў пры ядзерных рэакцыях. Распрацаваў тэорыю шырокіх ліўняў. Разгледзеў уплыў шматкратнага рассейвання на тармазное выпраменьванне і развіў метад рашэння квантавай задачы многіх целаў. Дастасаваў тэорыю звышправоднасці да пытанняў будовы ядраў і вылічыў моманты інерцыі цотных і няцотных ядраў. Развіў колькасную тэорыю ядра, заснаваную на прымяненні метадаў квантавай тэорыі поля. Даследаваў праблему палярызацыі і вакууму ў моцных магнітных палях.
У навуковы ўжытак увайшлі такія азначэнні, як асаблівасць Мігдала-Кона, скачок Мігдала, канстанта Мігдала.
Зноскі
- ↑ Мигдал Аркадий Бейнусович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ а б в Czech National Authority Database Праверана 4 красавіка 2023.
- ↑ а б Czech National Authority Database Праверана 18 красавіка 2023.
Літаратура
правіць- Мігдал Аркадзь Бейнусавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. С. 330.
- В. Белянкевіч. Акадэмік Аркадзь Мігдал: Аповесць пра шчаслівага чалавека // Лідскі летапісец №13 Архівавана 4 сакавіка 2016.
- Лаўрэш Л. Крэскі да біяграфіі акадэміка Аркадзя Мігдала // Наша слова.pdf № 14 (66), 5 красавіка 2023. // на pawet.net