Барыс Федасеевіч Герлаван
Бары́с Федасе́евіч Герлава́н (25 снежня 1937, с. Мартаноша, Навамыргарадскі раён, Кіраваградская вобласць, Украіна) — беларускі мастак. Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1977). Народны мастак Беларусі (1990), прафесар[1][2].
| Барыс Федасеевіч Герлаван | |
|---|---|
| Імя пры нараджэнні | Барыс Федасеевіч Герлаван |
| Дата нараджэння | 25 снежня 1937 (85 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | мастак |
| Месца працы | |
| Вучоба | |
| Прэміі | |
| Узнагароды | |
БіяграфіяПравіць
Працаваў у Беларускім рэспубліканскім тэатры юнага гледача ў 1960—1961 гадах[1]. З 1962 года працуе ў Нацыянальным тэатры Янкі Купалы[2].
У 1966 годзе скончыў аддзяленне сцэнаграфіі Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытута (майстэрня Я. Чамадурава, кіраўнік дыпломнай работы П. Масленнікаў). З 1976 года — стаў галоўным мастаком[1].
У 1985 годзе Барыс Герлаван атрымаў Дзяржаўную прэмію СССР за афармленне спектакляў «Парог» (1983) і «Радавыя» (1984). За афармленне спектакля «Мудрамер» у 1988 годзе мастаку была прысвоена Дзяржаўная прэмія БССР.
З 1991 года выкладае сцэнаграфію ў Беларускай акадэміі мастацтваў. У 1998 годзе атрымаў званне прафесара[2].
ТворчасцьПравіць
Aформіў толькі на сцэне купалаўскага тэатра звыш 70 спектакляў. Ён аўтар сцэнаграфіі спектакляў у іншых тэатрах Беларусі, блізкага і далёкага замежжа, лаўрэат шматлікіх міжнародных тэатральных фестываляў[2]. Працы Герлавана адметныя рэалістычнай выразнасцю, вобразнасцю і каларыстычнай меткасцю[1].
Дзякуючы свайму таленту, Герлаван пры афармленні сцэнічнай прасторы ўзнімаецца да ўзроўню драматурга і рэжысёра, робіцца паўнапраўным сааўтарам драматургічнага твору. Іншы раз яго сцэнаграфія становіцца адным з самых галоўных кампанентаў спектакля і вызначае поспех у гледача. Так было са спектаклямі «Бура» У. Шэкспіра, «Раскіданае гняздо» Я. Купалы (1972), «Брама неўміручасці» К. Крапівы (1974), «Зацюканы апостал», «Таблетку пад язык», «Святая прастата» (1976) А. Макаёнка, «Апошні шанец» В. Быкава (1974), «Страсці па Аўдзею» У. Бутрамеева, якія ўвайшлі ў залатую скарбонку беларускага тэатральнага мастацтва.
Сярод аформленых ім спектакляў таксама «Жаніцьба Бялугіна» А. Астроўскага і М. Салаўёва (1963), «Мешчанін у дваранстве» Мальера (1967), «Што той салдат, што гэты» Б. Брэхта (1974), «Характары» В. Шукшына (1975), «Аптымістычная трагедыя» У. Вішнеўскага (1977), «Святая святых» І. Друцэ (1977), «Чалавек з легенды» І. Ражкова і Я. Шабана (1978), «Ажаніцца — не журыцца» М. Чарота і Далецкіх (1972) у тэатры імя Я. Купалы; «Дзеці аднаго дома» І. Шамякіна (1967) у тэатры юнага гледача[1].
Прэміі і ўзнагародыПравіць
- Лаўрэат Дзяржаўных прэмій СССР і Рэспублікі Беларусь
- Лаўрэат прэміі імя Е. Міровіча (1992)
- Лаўрэат «Крыштальнай Паўлінкі» (1997), вышэйшай узнагароды Беларускага саюза тэатральных дзеячаў.
- Лаўрэат спецыяльнай прэміі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь за ўклад у выхаванне творчай моладзі (2004)
- Кавалер Ордэна Францыска Скарыны (2008)
Зноскі
- ↑ а б в г д Герлован Борис Федосеевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 145. — 737 с.
- ↑ а б в г Архіўная копія (вэб-старонка тэатра)(недаступная спасылка). Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы. Архівавана з першакрыніцы 27 ліпеня 2014. Праверана 22 кастрычніка 2014.