Раёўка (Маладзечанскі раён)

Раёўка
Краіна	Беларусь
Вобласць	Мінская
Раён	Маладзечанскі
Сельсавет	Чысцінскі
Каардынаты	54°18′12″ пн. ш. 27°13′08″ у. д.HGЯO
Насельніцтва	527 чал. (2010);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 1773
Паштовыя індэксы	222332
Аўтамабільны код	5
	Раёўка на Вікісховішчы

Раёўка^[1] (трансліт.: Rajoŭka, руск.: Раёвка) — вёска ў Маладзечанскім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Чысцінскага сельсавета.

Геаграфія правіць

Раёўка размешчана на усходзе Маладзечанскага раёна на мяжы з Вілейскім раёнам за 26 кіламетраў ад Маладзечна, у маляўнічай мясцовасці, сярод лясоў і палёў, над ракой Рыбчанка, якая раздзяляе вёску на дзве часткі.

Гісторыя правіць

З 1921 года — засценак i маёнтак у складзе гміны Хаценчыцы Вілейскага павета Віленскага ваяводства Польскай Рэспублікі^[2].

У 1939 годзе Раёўка ўвайшла ў БССР. З 4 снежня 1939 года — у складзе Вілейскай вобласці. З 15 студзеня 1940 года — у складзе Ільянскага раёна. З 12 кастрычніка 1940 года — у складзе Ільянскага сельсавета. З 20 верасня 1944 года — у складзе Маладзечанскай вобласці. З 24 ліпеня 1957 года — у складзе Маладзечанскага раёна. З 20 студзеня 1960 года — у складзе Мінскай вобласці^[3].

З 24 ліпеня 1957 года па 28 мая 2013 года^[4] — у складзе Красненскага сельсавета.

28 мая 2013 года Раёўка перададзена ў склад Чысцінскага сельсавета^[4].

Кардонная фабрыка правіць

У 1889 годзе памешчык Іван Грыгаровіч пабудаваў над рэчкай Рыбчанкай невялікі крухмальны завод.

У 1898 годзе нямецкія арандатары аб’яднання «Гіталік-Цэйтлінг» прывезлі з Германіі вінтавы дэфібрэр і двухфарматную папмашыну, ды перабудавалі крухмальны завод у кардонную фабрыку.

Падчас Першай рускай рэвалюцыі 26 лістапада 1905 года рабочыя з Раёўкі і сяляне з навакольных вёсак учынілі пагром на кардоннай фабрыцы, знішчылі абсталяванне, а кардонную паперу выкінулі ў ваду. У адказ улады даслалі казакоў, якія жорстка расправіліся з удзельнікамі паўстання.

У 1920 годзе фабрыка перайшла да новага ўладальніка — Міхаіла Багдановіча. У 1927 годзе ён адкрыў лесазавод, які выпускаў 6-7 кубаметраў лесаматэрыялу, якія, у сваю чаргу, пастаўляліся ў Германію, Францыю, Англію. На фабрыцы працавалі 60 чалавек, на лесазаводзе — 120 чалавек. У той час фабрыка выпускала 500—600 тон кардона ў год.

У 1939 годзе пасля нацыяналізацыі — кардонная фабрыка «17 верасня» Усесаюзнага беларускага трэста цэлюлознай і папяровай прамысловасці^[3].

У 2000-х гадах кардонная фабрыка збанкрутавала^[5].

Насельніцтва правіць

1921 год — 104 жыхары, 14 двароў^[6].
1931 год — 327 жыхароў, 19 двароў^[7].

Інфраструктура правіць

У вёсцы размешчаны сельская бібліятэка^[8] і базавая школа^[9].

Галерэя правіць

Шматкватэрны дом 1928 г.б.
Шматкватэрны дом 1928 г.б.
Шматкватэрны дом 1928 г.б. Фасад з лічбай года.
Гістарычны здымак жылога будынка, які захаваўся да нашага часу.
Будынак картанажнай фабрыкі.
Будынак школы 1955 г.б.
Помнік у гонар партызан брыгады імя Фрунзэ, якія дзейнічалі ў годы Другой сусветнай вайны навокал вёскі.